Rindu Kasih Mak Ayah

Assalamualaikum admin & peminat setia IIUMC. Selama ni aku hanyalah pembaca & kadang² pengomen di IIUMC. Tapi hari ini hati seakan terpangil untuk meluahkan segala rasa.

Nma aku anis, umur baru 24. Asal dari pantai timur. Anak sulung & tunggal perempuan dari 4 adik beradik. Kisah aku ni lebih kepada mak & ayah aku sendiri. Aku rindu kasih mak & ayah. Mak & ayah aku masih hidup & sihat. Tapi mereka tak pernah membesarkan aku, cuma kadang² masa sekolah dia ada lah datang rumah atok. Oh ye.. Aku ni di besarkan oleh atok & mak² sedara. Mak ayah aku tak pernah besarkan aku macam adik². Dulu masa kecik² aku tak terasa sangat. Tp bila dah boleh fikir memang aku makan hati. Tapi aku tetap maafkan mereka.

Masa aku sekolah menengah atok aku pernah cerita pada aku, yang mak pernah bagi aku dekat sepasang suami isteri indon utuk jaga aku. Sedangkan masa tu atok aku yang jaga aku. Mak aku panjat tingkap umah atok & keluar. Bila aku dengar cerita ni hati aku kecewa sangat macam ade yg ramas hati & jantung aku sampai meletup.
Itu yg aku rasa masa tu. Atok aku cerita sebab dia dah tak sanggup simpan semua ni.

Aku tak tahu apa masalah mak & ayah buat aku macam ni. Pernah aku tanya tapi makian yang aju dapat. Masa aku umur 10 tahun ayah dapat kerja dalam kerajaan jadi ayah mak & adik² pindah ke bandar. Aku? Tetap setia dengan atok. Mereka tak nak bawak aku. Kata susah. Tapi masa tu aku budak lagi. Aku tak fikir sangat walaupun aku selalu cakap kat atok “mesti seronokan mak ayh adik² duduk dekat bandar? Mesti dieorang selalu pergi jalan²”. Atok & arwah aki selalu pujuk aku mintak sabar . aku pun sabar je lah. Tapi dalam hati tak sabar nak tunggu mak ayah ambik aku & bawak aku duduk sana. Walaupun masa mak aku duduk belakang rumah atok pun mak tak pernah bawakkan aku pergi jalan².

Sehingga lah aku umur 12 tahun arwah aki sakit, tak sedarkan diri sebab ada pendarahan luar otak. Masa tu atok hanya bergantung kenderaan pada ayah aku. Sebab tak jauh sangat untuk ayah ambik berbabding adik beradik ayah yang lain yang duduk di KL. Masa arwah aki masuk wad aku jarang pergi sekolah sebab ayah kata tak dapat hantar. sampai lah 1 saat Allah tarik nyawa arwah aki. terkesan sangat pada aku. Siapa yang akan hantar ambik pergi sekolah nanti? Atok pulak tak pandai bawak motor. Nasib baik sebelum arwah aki sakit, arwah aki kirim duit pada sahabat dia tolong belikan aku basikal baru. Alhamdulillah dapat aku pergi sekolah naik basikal. Tapi tak lama pun. Tiba² mak ayah datang, mula² mintak motor arwah aki. Ayah aku ambik tapi atas persetujuan adik beradik yang lain. Tak lama lepas tu dia datang pulak ambik basikal baru aku. Katanya senang adik aku nak main². Masa tu mak tak nak cakap dengan aku sebab aku tak bagi. Menangis aku tak bagi itu lah satu² kenangan yang arwah aki bagi 3 hari sebelum dia jatuh sakit. Atok pun tak bagi, tapi ayah & mak berkeras. Mak kata aku macam². Ayah tak pertahan kan aku langsung. Ayah cakap ada basikal 1 lagi. Basikal tu arwah aki ambk rangka sahaja & baiki sendiri. Tapi basikal tu dah rosak. Ayah cakap boleh je baiki. Aku mintak ayah ambik basikal buruk tu tapi mak aku marah. Atok menghalang. Tapi ayah terus ambik sebabnya adik aku dah melalak nak basikal tu mak aku pulak dah bising² & terus dieorang balik. FYI adik aku no 2 ni anak kesayangan mak & ayah. Malam tu aku tidur dengan air mata. Atok menangis pujuk aku suruh sabar. Ye.. Aku sabar. Mujur esokkanya harisabtu aku hantar basikal untuk baiki apa yang patut. Alhamdulillah isnin aku dapat pergi sekolah.

Bila tiba upsr, aku kena marah sampai di rotan dengan kayu sebab result aku tak bangga kan mak ayah. Atok aku boleh terima keputusan aku sebab dia tahu setiap hari aku lalui saat yang sukar. Sedagkan orang lain bahagia hidup bersama mak ayah sendiri. Mak ayh aku bukanya susah sangat sampai tak mampu jaga aku. Kalau ade event aku lah yang tak ada keluarga datang. Masa sain buku rekod aku lah yang akan kena duduk kat kelas sorang² sebab mak ayah tak datang. Mak ayah marah aku tengking aku seolah mereka yang strugle untuk aku exam sedangkan tiap² malam aku call nak cakap pun mereka tak pernah nak angkat. Setiap hari aku akan call mereka tanya kabar, masa dulu mana ada handphone bagai. Pakai no rumah je. Tapi merrka susah nak angkat. Pernah aku demam panas atok call mintak tolong bawakan aku ke hospital tapi tak angkat. Aku makan panadol beli dekat kedai itu pun kirim jiran. Jujur aku cakap kalau aku sakit aku tak tunjuk kat atok, aku taknak susahkan atok.

Sampai lah aku dah menengah aku ambik keputusan untuk tinggal di asrama. Atok setuju, mak ayah pun setuju. Masa masuk asrama memang mak ayah anta. Atok pun ikut tapi belanja semua atok yang tangung, macam aku ni anak atok je. Aku faham cuma aku ada lah sekelumit rasa marah. Sebab sikap mak ayah cam tu. Penah tertanya kenapa mak ayah buat aku macam ni, apa dosa aku. Tapi tak ada siapa yang boleh jawab. 3 tahun aku kat asrama result Pmr aku pum tak berapa bagus. Hanya dapat 2A je yg lain B & C tak ada gagal. Tapi ayah marah aku macam aku dah gagal dalam hidup. Dia ungkit duit dia pernah bagi kat aku masa duduk asrama. perghh.. Masa tu aku tak tahu nak cakap apa. Aku menangis kenangkan nasib aku.

Masa form 4 atok tak nak aku duduk dekat asrama lagi, dia susah nak kirim duit bila aku dah habis belanja. Tapi atok mintak aku duduk dengan mak ayah. sebabnya adik beradik ayah aku mintak mak ayah pulak jaga aku kononnya nak bagi mak aku rapat dengan aku nak bagi mak ayah aku jalan tangujawab mereka. memang betul kata mereka tapi kenapa mak ayah tak nak buat. Masa aku duduk dengan mereka dunia aku hanya lah bilik aku sendiri. Aku pergi sekolah & balik sekolah je. Kadang sabtu ahad aku tingal sorang². Mak ayah pergi jalan² bawak adik². masa aku sekolah dekat dengan umah mak ayah. Aku ada kawan. Harapkan kawan je lah hiburan aku. Atok jauh. Aku akan call atok isnin hinga jumaat itu pun sebelum balik sekolah guna public phone sekolah. Masa duduk dengan mak ayah. Kadang² aku ada duit belanja. Kadang² tak ada. Kadang² aku makan kadang² aku tak makan. Mak kerja mak hanya bungkus lauk untuk ayah & adik² kalau rezeki aku adalah. Kadang atok datang tengok aku aku simpan duit atok bagi beli maggi sorok² simpanan bila tak ada makanan. Itu pun aku senyap² masak dengan air panas. Masak kat dapur mak marah. Mak tak suka orang sentug dapur dia lagi² aku. Aku balik sekolah aku kena buat kerja. Tapi tak apa lah aku ikhlaskan diri aku untuk buat mak ayah sayangkan aku. Aku buat kerja rumah kecuali masak, yang lain² aku buat kemas , sidai lipat baju, ajar adik² aku mengaji. Sedangkan itu bukan tangungjawab aku lagi. Tapi di sebabkan ayah yang suruh aku relakan masa aku untuk buat semua ni. Kalau ayah ade event tat keja atau pergi kenduri memang aku jarang merasa. Pernah mak ayah bawakan tapi aku di pinggirkan sebab mak dah cerita buruk aku, aku ni pemalas lah, tak reti buat kerja, tak reti masak, tak pandai. Mak ayah siap cakap lagi kat kawan² dieorang kalau aku punya result teruk dieorang nak suh kawin je sanang tak yah susahkan hidup dieorang. Masa aku dengar tu dalam hati aku aku sebut nama atok je. Jujur aku terseksa, tapi aku berserah pada Allah 100%. Aku tak pernah putis doa untuk mak ayah bukakan hati dieorg layan aku macam anak kandung. Bukan anak tiri.

Masa aku spm result aku okay lah semua kredit, tak ada gagal. Ade 4A tapi tetap tak memuaskan hati mak ayah. Mak ayah bandingkan aku dengan anak kawan dieorang yang dapat straight A. mereka tak faham ke aku ni terkesa dengan apa yang mereka buat. Aku down tapi aku sendiri yang kena baik pulih sakit & bangkit saat aku jatuh. Masa aku jatuh sakit teruk sebab jangkitan kuman aku tak dapat bangun, aku mintak balik rumah atok, aku perlukan sokongan atok tapi mereka tak hantar katanya tak ada masa. Aku sendiri. Harapkan adik aku no 3 tolong aku bangunkan aku suap aku makan. Mak ayah cuma tanya je aku dah makan itu pun kat adik². Tapi bila aku tahi dieorang tanya hati aku dah sangat gembira.

Lepas je Spm. Aku decide nak kerja. Alhamdulillah aku kerja aku kumpul duit sendiri untuk sambung belajar. tapi masa kerja mak ayah selalu jugak mintak duit. Tapi tak apa aku bagi 200 sebulan. Masa tu kerja aku rm450 sebulan. Rm200 aku bagi mak ayah, Rm200 aku bagi atok untuk simpan 50 aku belanja. Rm50 tu lah aku kadang belikan hadiah untuk atok biasanya tudung lah dengan belanja makan. Masa ni aku dah pandai naik bas balik kampung tengok atok tiap² minggu. Masa ni pun aku tak ada handphone. Hanya bergantung pada public je bila call atok. Masa ni aku dah tanam dalam hati tak pa lah mungkin mak ayah ada masalah mereka sampai mereka layan aku macam ni. Kadang pernah lah aku menangis bila mereka mintak duit lebih kat aku. Pernah jugak aku balik kampung belah mak aku di pinggirkan & dapat tomahan dengan atok belah mak mereka cakap mak ayah susah payah besarkan aku sampai pijam duit mereka nak bagi aku belanja sebab aku suka mintak bukan². Masa ni aku terpana tak pernah aku mintak macam² tapi mereka pinjam duit untuk diri sendiri tapi alasan pinjam sebab aku. Sedihnya hidup aku ni.

Bila jadi macam ni aku rasa nak pergi jauh. Aku aply belajar kat kolej jarak nya agak jauh dari keluarga aku & atok. Cuma lain daerah 1 negeri. Masa aku start belajar aku jarang contact mak & ayah. Aku hanya contact atok je. Masa ni aku ada handphone nokia 3310, ada handphone ni pon aku beli dengan duit aku sendiri. Duit yang aku ada simpan sikit². Itu pun beli dengan kawan. Kawan jual sebab dah tak ada lampu. Tapi pada aku boleh call boleh msg pun dah bersyukur. Masa kolej atok tak bagi aku buat partime keja luar. Atok mintak aku fokus pasal mak ayah pun atok tak bagi fikir. Atok ada je cerita mereka datang mintak duit alasan aku call nak duit. Tapi atok bagi je. Cuma tak pernah lah cukup dengan amount yang mereka nak. Sebab atok tahu bukan aku mintak.

Masa kat kolej aku lah student yang tak ada laptop sendiri nak buat kerja. Kadang² aku tumpang orang. Tapi yelah. Mula² orang bagi lama² tak sedap jugak. Aku pulak memang tak pernah mintak dengan atok sebab aku tahu benda tu mahal. Aku pun tak pernah mintak ngn mak ayah sebab aku dah tahu jawapanya. Tapi aku tak sangka atok ada buat simpanan untuk aku dari aku kecik lagi. Duit yang orang bagi. Duit raya semua atok simpan dalam tabung haji. Buku tu masih lagi atas nama atok aku sampai hari ni. Dia tak pernah bagi tahu aku atau mak ayah. Dia tak nak maka ayah tahu. So, dengan duit tu lah atok belikan aku laptop dia kirim dengan ayah long aku. Ayah long pegawai bank masa tu dia juga banyak bantu aku dari segi kewangan, termasuklan mak ngah & ayah su. Sebab mereka tahu aku membesar macam mana. Hidup aku memang tak mewah macam kawan² kolej yang lain. Tapi bila mak ayah aku ada balik rumah atok masa aku cuti sem. Mak mesti tanya aku kat mana aku belo baju. Aku kerja apa sedangkan baju semua ni pemberian mak ngah aku. Kadang aku kumpul duit belanja nak beli sesuatu. Tapi aku buat tak tahu je bila mak ayah kata aku macam² aku dah lali.

Masa aku sem 5 (awal sem macam tu lah) aku jatuh sakit lagi sekali. Pihak kolej minta aku balik berehat dekat rumah. warden asrama call mak ayah aku suruh ambik masa tu aku dah 3 hari tak bangun. Alhamdulillah aku ada roomate yang sangat faham keadaan aku, ada sorang roomate aku yang selalu bawak aku balik rumah dia bile wekeend siap suh panggil mak ayh dia “mak & abah” dia je tempat aku cerita masalah aku. Tu pun dia terbaca diari aku masa aku tengah type dalam laptop tiap² malam. Dia pernah nampak aku menangis bila aku menulis kisah aku. kawan aku tahu yang mak ayah aku taknak ambik sebelum warden call roomate aku dah call. Banyak kali. Sampai aku cakap tak pe lah tak yah call dah. Aku cuba buat sendiri. Pertama kali aku tengok orang luar menangis dengan keadaan aku. Aku dah lali. Air mata dah tak mampu keluar lagi. Aku tawakal masa tu.

Masa warden call mak ayah aku tangkat sebab dieorg mungkin tahu kot siapa yang call. Sebab aku pernah bagi no warden aku untuk call aku jika ada emergency. Untuk taknak bagi warden tanya aku macam² aku bagi no ayah long. Alhamdulillah malam tu ayah long ambik aku bawak balik rumah dia dulu, sebab dah malam. Esok ayah long bawak aku balik rumah atok. Ayah long menangis kenangkan nasib aku ayh long call ayah cakap mintak balik rumah atok tengok atok sakit. Sedangkan aku yang sakit, atok yang paksa cakap cam tu semata² nak sangat mak ayh aku balik tengok keadaan aku sendiri. Malam tu ayah balik.

Tapi bila dia tengok aku yang sakit terus muka berubah. seolah nak marahkan aku tapi tak dapat. Atok merayu kt mak ayah jagakan aku bukan sebab atok tak nak jaga tapi atok cakap sebab aku perlukan kasih mereka. Ya. Memang betul tapi aku dah tahu jawapanya kenapa aku nak harap. tapi apa yang keluar dari mulut mak ayah buat kami semua terpana. Ayh marah² aku kata buang masa dia balik. Aku mngada² sakit. Masa tu aku ada 1 rasa macam nak je gantung diri. Biar aku mati senang hidup mereka. Tak perlu lagi aku susahkan hidup semua orang. masa aku sakit, aku selalu cakap kat atok aku berdoa supaya Allah tarik nyawa aku senang mak ayah trus tak ada anak macam aku lagi, atok pulak tak yah dah susahkan diri nak fikir pasal kehidupan aku. jujur aku dah tak dapat nak lalui hidup macam ni.

Lepas je aku graduate aku bekerja di kawasan rumah mak ayah aku tapi aku decide menyewa bilik, aku tak nak duduk dengan mak ayah aku takut aku lebih makan hati & mereka terus menyampah tengok aku. Tapi bila aku gaji aku tak pernah lupakan dieorg. Aku tetap hulur takat aku mampu walaupon mak ayah pernah merungut aku bagi sikit sedangkan aku bagi atok lebih. Tapi hakikatnya sama. Rm300 aku bagi mak ayah Rm300 jugak aku bagi kat atok malah kurang yang atok sebab aku mntk atok simpan Rm100 untuk simpanan nak sambung degree. Walaupun mak ayah tak bangga dengan aku tapi aku tetap nak banggakan mereka. Aku nak tunjuk kat kawan² mak ayah aku bukan tak berguna.

Walaupun sekarang aku tak dapat sambung degree di sebabkan masalah mak ayah aku bawak diri jauh ke negeri orang. Aku decide bekerja di selatan tanah air. Aku mintak bantuan kawan & modal yang ada untuk bina hidup baru. Aku lari jauh pun sebab nak cari kerja yang lebih bagus. Alahamdulillah aku bekerja di sebuah syarikat jepun walaupun kerja sebagai orang bawah aku bersyukur. Aku boleh bantu mak ayah. Sekarang ayah di berhentikan kerja atas sebab ayah aku penagih. ye masa aku umur 24 ni bru aku tahu ayah aku penagih. Tapi aku terima keadaa dia. Masa dia kena tangkap aku orang pertama jumpa dia di penjara aku yang pujuk atok ikat jamin ayah. Mak pulak tak nak jumpa ayah, mak malu. Tapi aku tak. Baik buruk dia tetap ayah aku.

Sekarang segala perbelanjaan rumah mak & ayah aku yang tagung. Ayah dah tak kerja hampir setahun dah. Mak kerja tapi mak selalu merungut tak cukup duit jadi aku decide aku bantu dieorg walaupun mak ayah aku masih muda mak umur 43 ayah 44. Walupun dieorg selalu kata aku tak pernah bantu. Aku tak kisah. Yang penting aku dah cuba buat yang terbaik. Sekrang mak pinjam ngn ahlong sebab mak kata tak cukup belanja, kadang aku pelik aku bg Rm900 kat mak sebulan. Tapi aku tahu mak aku tak boleh hidup susah. Baju tiap bulan nak kena tukar, pada mak aku biar papa asal bergaya, sekarang aku jugak yang bayarkan hutang mak, tak pelah yang aku nak mak ayah tahu yang aku sayangkan mereka. Hari mak masih macam dulu. Wsap aku bila tak ada duit. Ayah pun sama. Tapi tak pelah. Yang penting pada aku, aku dah cuba buat yang terbaik. Aku dari kecik belakar servive hidup sendiri. Aku hidup untuk servive kan hidup aku bukan mak ayah aku servive kan hidup aku. Baik buruk mereka tetap mak ayah. Mak kakak sayangkan mak, ayah kakak sayangkan ayah. Danial, rafiki, syahin, walaupun aku ade pernah jeles dengan kehidupan korang yang mak ayah sanggup bela korang, tapi aku tak pernah ada sekelumit dendam. Aku sayangkan korang. darah yang mengalir dalam tubuh aku adalah darah yang sama dalam tubuh kita ssekeluarga. Tapi mengapa aku di layan begini? Sampai sekarang aku tertanya.

Akhir kata mohon aku kuat teruskan hidup macam ni. Yang ku pinta redha mak ayah. Allah kuatkan hati aku. Doakan aku ye kawan².. Terima kasih sudi baca luahan hati yang terpendam lama. Moga manfaat buat kita. Terutama yang ada anak² jangan pernah pinggirkan anak² walaupon mereka tak pandai ke lambat ke. Jangan bagi mereka down dengan sikap kita yang mak ayah ni. Kesan nya sangat buruk kalau mereka tak dapat nak fikir dengan waras. Mungkin ada atok yang selalu mendokong aku dari belakang. terima kasih atok. Anis sayang atok sangat².. Jasa atok anis kenang hingga hujung nayawa anis. Doakan kejayaan & kebahagiaan aku ye kawan². Mohon aku kuat. Doakan mak ayah aku bukan hati mereka untuk layan aku baik. Terima kasih admin bagi aku luahkan apa yang terbuku. Maaf jika ada ayat berterabur. Assalamualaikum.

Anis

– Anis

Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit