Aku nak cerita pasal aku penyebab kawan aku lari dari asrama. Hahahaha. Gile have perangai kekecik dulu. HAHA.
K waktu aku darjah 2, aku mula duduk asrama. Sekolah tahfiz. Ada kakak aku dua orang masuk asrama tu jugak. Aku darjah 2, sorang kakak aku darjah 6, yang sorang lah tu darjah 3.
Aku ni yang bongsu. Dan aku boleh dikatakan rapat dengan semua adik beradik aku, tapi yang paling rapat, yang atas aku setahun tu.
Then waktu aku darjah dua tu, itu tahun pertama aku rasa hidup kat asrama. Aku yang minta ummi abah aku nak masuk asrama. Alaa tapi biasa lah. Even aku suka je duduk asrama tu, tapi aku kecil lagi kot.
Ummi abah jauh. So tempat aku nak ngengada nak manja manja sikit, dengan akak aku dua orang tu je. HAHA.
So, adalah satu garis tu, ada dua orang akak ni. Dorang darjah 3 time tu. Dorang punya kah duk main, duk ngengada dengan akak aku yang darjah 6 tu. Ya Allah geram gile aku time tu. Padahal dedua orang tu ada akak kot kat asrama tu. Dedua tu, akak dorang sama je, darjah 6 jugak.
Punya lah bengang aku time tu sebab tak suka tengok dorang main dengan akak aku tu. Sampai lah dah geram sangat, time dorang tetengah main dengan akak aku tu, aku boleh pegi jerit kat dorang cam ni,
“Kak Anis dengan akak ____ (aku lupa nama lagu sorang ni. Haha) kan dah ade kakak kat sini! Tak payah lah nak mengada ngadap main dengan kakak kite! Pergi lah main dengan kakak korang.
Tu kakak kite tau tak! Menyebokk je! Kakak sendiri ade, mengada je nak main dengan kakak orang! Pergi sanalah! Jangan main dengan kakak kite lagi!”.
Hahahahahahah. Gitu lah dia. Elaun Ya Allah perangai aku kekecik dulu. Ya Rabbi mengade namateyy.
K lepas tu, waktu makan tengah hari, kat asrama tu memang akan makan dalam dulang, dan memang ustazah akan make sure kan yang semua student ada. Pelajar pun ke pandang kiri kanan make sure kengkawan memasing ade.
So time tu, yang akak dia orang tadi tu takde. Haa semua pun bangun cari dorang. Cari punya cari, tak jumpa. Dah tu ustazah pun suruh lah semua makan je. Takyah tunggu dorang.
Lepas makan, tetiba ustazah panggil aku. Ustazah kata cam ni,
“Awak buat apa dekat anis dengan ____? Awak tau tak diorang lari asrama? Dah sampai roundabout dah (aku asrama kat Bangi time tu).ustazah tak sangka awak buat macam tu (aku ni boleh dikatakan budak baik kat asrama tu). Kenapa tiba tiba buat perangai?”.
Lebih kurang macam tu lah ustazah cakap. Perghh. Terkejut kot. Jauh gile asrama kitorg dengan roundabout tu. Boleh dorang lari sejauh tu. Dah le jalan kaki je. Pastu berdua je, budak kecik lagi pulak tu. Ish.
Bila dorang sampai je kat asrama, ustazah panggil aku balik, duduk bertiga dengan akak dua orang tu. Ustazah kata ustazah jumpa dorang dah sampai kat tol Bangi dah. K lagi sekali, perghh. Aku yang dengar pulak takut. Jauh sangat dorang pikir. Pastu ustazah tegur lah aku jangan buat perangai lagi.
Then suruh aku minta maaf kat dedua orang tu. Aku pun minta maaf. Tapi yang dua orang tu, punya lah senyap kemain. Tak bercakap sepatah pun. Pandang muka aku pun tak hingin agaknya.
Dan dorang jugak langsung tak pernah main dah dengan akak aku. Hahahahahaha. Nasib baik lah ustazah tak bagi tau mak ayah dorang. Dah le parents dorang tu kawan ummi abah kau. Fuhh nasib baik.
Aku rasa, cerita ni, kakak aku yang tu pun tak tau. Ummi abah aku lagi le tak tau. Haha. Yang dorang tau cuma ada budak sekolah aku lari asrama sampai tol Bangi. HAHA.
Kesian dorang. Huu. Tak sangka sentap betul dorang. Haha. Sekarang insaf dah. Tak buat orang macam tu dah. Aku pun maced dah. Takde nak mengada tahap hape tu lagi. Hahaha.
Ka tu je nak cerita. Time kasih baca. Time kasih admin post.
– Aku (Bukan nama sebenar)
Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit