Aku Juga Bersedekah

Hi. Aku C. Umur 26 tahun. Dah kahwin dah pun. Haritu, aku terbaca pasal kisah Sedekah yang membawa berkat. Ramai jugak yang komen, bagitau bahawa ajaibnya kuasa sedekah ni. Sebelum tu, thank you admin kalau kisah aku disiarkan.

Sebenarnya, aku nak share pengalaman aku. Aku dan suami, kenal lama dah, tapi putus sekejap kerana adanya urusan peribadi. Selepas setahun, kami contact semula, dan terus kahwin pada tahun 2017. Majlisnya, kami baru buat tahun ni, 2018 disebabkan kekangan masa dan kewangan. Ye lah, suami keja di Melaka, aku di Sarawak.

Nak di jadikan cerita, mengumpul duit untuk majlis adalah sangat semput. Aku dan suami ikat perut simpan duit. Nak belanja pun fikir 10 kali. Bajet majlis kahwin? Aku dan suami siap buat satu group wasap khas untuk kami berdua je, untuk tengok aliran duit dan mana yang kami perlu potong atau tambah untuk jimat kos. Kami memang jenis tanak susahkan orang lain. Jadinya, perbelanjaan memang semua kami tanggung. Tak kisah pun. Janji majlis lancar.

Sampai lah suatu hari, ada anak kucing kat belakang rumah aku.

Sikit latar belakang ya, aku jenis suka anjing dan tak berapa suka kucing. Jadi, rumah kami hanya ada anjing seekor. Ya, aku non muslim. Disebabkan aku rasa kesian dengan kucing tu, aku bagi dia makan. Tapi tak amik lagi, dia masih kepanasan di luar. Nak bela, nenek tak suruh. Setiap 5minit aku akan keluar bilik dan tengok sama ada kucing tu makan atau tak. Bila mak aku tengok, dia bagitau aku, kucing tu lemah, tak bergerak dah.

Aku ambik kucing tu selepas fikir dua kali, dan letakkan dalam bakul kertas dan sediakan tempat dia tidur. Aku bancuh susu Anlene nenek aku bagi dia minum. Tu je susu ada kat rumah sekarang. Hee. Dia minum jugak. Lega tengok dia nak minum. Aku perhati kucing tu betul betul. Hodohnya. Mata terjojol. Perut buncit. Tulang belakang nampak dah.

Hmm.. Aku bergegas ke supermarket beli pasir dia, beli keropok dia, beli makanan basah dia. Mengeluh jugak lah aku. Duit tinggal RM100. Nak beli makanan dia dah setengah ratus, isi minyak kereta? Aah. Aku tinggal redha ja. Kesian tengok kucing tu walaupun hodoh.

Sekarang dah masuk 7 bulan dah kucing aku. Ya ampun.. Obesiti dan manja dia tak boleh bawak bincang! Mata dia yang terjojol tu, dah serupa pakai contact lens aku tengok sekarang ni. Cantik nau! Hee.

Nak tau? Berkat aku bawak masuk kucing, dengan senangnya aku uruskan majlis aku. Duit cukup dan berlebihan lagi untuk majlis. Makanan kami yang pada awalnya nampak sikit, ada lagi berlebihan. Hadiah hadiah? 10x ganda dari apa yang aku belanjakan untuk kucing aku semasa ambik dia dari belakang rumah. Syukur, rezeki semua tu.

Sini aku nak tekankan, tak salah bersedekah dengan kemampuan. Kalau tak sedekah dengan manusia, sedekahkanlah dengan haiwan. Kucing ke, anjing ke, burungke, sedekah ja. Jangan harapkan balasan. Sebabnya, balasan tu, aku percaya tuhan catat dalam buku 555. Kadang kadang dia bagi cash, kadang kadang dia bagi rezeki lain. Tengok lah kau kesempitan apa bulan tu, DIA topup lah apa yang perlu.

Okaylah. Tu je cerita aku. Oh.. Kucing aku nama Kurau dan Lola (anjing) aku sekarang di anak tirikan.

– Ibu tiri Lola

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *