Hamba Yang Banyak Dosa

Assalamualaikum pembaca. Namaku Joyah, berumur awal 30-an dan sudah berkahwin cuma belum ada zuriat lagi.

Straight to the point je laa ye. Aku tidak mempunyai kenangan yang manis semasa kecil.

Aku anak sulung dan mak ayah aku bercerai ketika aku berumur 2 tahun. Mak ayah aku bukan orang senang, miskin.

Pernah menumpang dirumah makcik aku bertahun-tahun, sebab mak aku janda, kerja kilang sahaja.

Adik aku pada waktu itu ada 2 orang (total 3 beradik pada waktu itu) yang mak aku nak kena tanggung.

Tapi adik-adik aku tu tinggal di kampung bersama nenek. Mak akan kirim duit tiap bulan.

Anak-anak makcik aku ada 2 orang, suami dia lagi, dengan bilik dia pun cuma ada 1 sahaja untuk mereka anak-beranak. Aku dan mak aku tidur diruang tamu yang dibahagian belakang.

Dah menumpang rumah orang, bertahun pulak, memang dipandang hina lah. Menyusahkan orang.

Walaupun mak ak ada bagi duit sewa and makan cuma tak banyak lah. Selalu disindir.

Kami selalu berpindah-randah, dah macam nomad. Mak aku pulak berkawin lagi, then bercerai lagi.

Banyak kali jugak mak aku berkawin dan bercerai, lebih dari 5 kali. Jadi bayangkan betapa ramainya bapa tiri aku.

Malang sungguh nasib mak aku, setiap kali kawin dapat lelaki yang tak guna tak bertanggungjawab. Ayah aku pun kawin lagi.

Hmm hubungan aku dengan mak tiri aku pun tak baik. Dia memang tak suka aku.

Setiap kali ayah aku bawa kerumahnya. Memang muka dia jelas tak suka kedatangan aku.

Hubungan mak tiri aku dan mak kandung aku pun tak ok. Mungkin dia ingat mak aku nak rebut ayah aku dari dia padahal bukan, mak aku kalau nak jumpa ayah aku pun sebab nak minta nafkah anak.

Salah satu lagi sebab mak tiri aku tak suka aku ialah dia takut aku nie nanti nak minta duit aje dekat ayah. Kira dia takut aku nie menyusahkan ayah lah.

Yelaa ayah aku pun bukan orang senang. Bab nafkah memang terus terang ayah aku memang tak commit. Banyak yang dia lepas tangan.

Mak aku memang benci dengan ayah aku sebab isu nafkah ni.

Tapi aku faham kenapa ayah tak boleh nak bagi nafkah untuk aku sebab ayah bukan orang senang.

Dalam hati aku tahu ayah sayang aku.

Aku tak pernah benci ayah, cuma aku ada kecil hati dengan ayah sebab kadang-kadang aku rasa ayah lebih sayang anaknya dengan mak tiri aku, apa mereka nak dapat.

Aku sampai nak kena menangis baru dapat. Itu pun ayah akan bagi senyap-senyap, belakang mak tiri aku.

Bila aku dah besar, dah habis belajar dan dah bekerja, mak tiri aku mula nampak macam ok dengan aku.

Yelaa dah besar kan, dah tak kan minta duit dengan ayah instead ayah la kan akan minta duit dekat aku. tapi ayah aku tak pernah minta pun.

Aku sendiri yang akan bagi (setahun sekali untuk persiapan raya). Kadang-kadang kalau ada duit lebih, aku bagi jugak walaupun bukan untuk raya.

Sebab keutamaan aku ialah mak aku. Aku ni jenis melawan cakap mak aku.

Maksud aku bukan lah aku saja-saja melawan, mestilah ada sebab baru melawan. Cuma nya sebagai anak, walau apa pun sebab, tak boleh nak tinggi suara dengan mak.

Cuma aku nie jenis baran. Banyak kali dah aku buat mak aku menangis secara sengaja mahupun tidak sengaja.

Aku sampai dah fikir, Allah mesti benci aku murka dengan aku. Aku rasa hidup aku useless.

Tak guna dah hidup aku nie, tak berkat sebab au dah sakitkan hati mak aku. Kadang-kadang tu salah tu punca dari mak aku, aku tegur.

Jenis aku pulak tak pandai tegur elok-elok. Aku tak boleh control baran.

Tu yang jadi bergaduh dan keluar lah air mata mak aku. Tapi gaduh mulut la, bukan pukul.

Suka melawan kata, tinggi suara. Aku memang banyak dosa dengan mak aku. Banyak sangat. Tapi aku sayang mak aku.

Aku ada minta maaf dengan mak aku, selalunya pada waktu raya. Kalau waktu gaduh tu aku memang tak minta maaf, sebab ego.

Aku sayang mak aku, sekarang ni nak makan apa, nak pergi mana memang aku yang rajin layan mak aku. Walaupun dah kawin aku tetap paling kurang sekali seminggu bawa mak aku makan dekat luar.

Aku kahwin lambat, umur 32 baru kawin. Aku dah fikir dah, aku tak kawin lagi mesti sebab dosa-dosa aku dengan mak aku.

Sampai tahap, aku dah tak harap dah nak kawin. Biarlah aku tak kawin sampai bila-bila sebab Allah benci aku.

Sebab aku bukannya tak de rupa. Bandingkan dengan kawan-kawan rapat aku, aku kategori cantik dari mereka.

Aku bukannya tak solat. Alhamdulillah 5 waktu tak pernah tinggal.

Buat baik dengan mak pun sudah, cuma kadang-kadang tu selisih pendapat, ada gaduh jugak. Tapi akhirnya jodoh datang jugak dan berkahwinlah aku pada umur 32.

Aku pun tak percaya yang aku akan kawin masa tu. Cuma aku nie bila duduk sorang-sorang, selalu fikir, aku ni jahat sangat ke?

Hidup aku nie berkat ke? Apa yang aku buat baik dekat mak aku tu dapat menghapus dosa-dosa aku ke? Allah terima ke?

Bukan takat dosa dengan mak, tapi dosa-dosa yang lain macam pernah bercinta dulu-dulu, dosa mengumpat orang, dalam time kerja mengular, tengok perkara-perkara haram, dan lain-lain dosa yang kita semua manusia pernah lalui.

Aku selalu fikir benda tu. Berat lagi dosa ak berbanding pahala ke atau sebaliknya?

Sekarang ni dah berkawin, tak tau lah apa yang aku buat dengan suami dapat pahala ke, dapat ke mengurangkan dosa-dosa aku. Pengakhiran aku nanti disana adakah di syurga atau neraka?

Sebab aku sekarang masih jahat. Kadang suka fikir negatif pasal orang, membenci orang dalam hati. Buruk sangka dengan orang.

Layak ke aku masuk syurga?

– Joyah (Bukan nama sebenar)

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *