Curang Itu Normal?

Aku Wani. Pertengahan 20an, seorang surirumah anak dua. Sebelum ni aku kerja sepenuh masa tapi alahan teruk sampai laki aku suruh berhenti.

Aku dibesarkan dalam family yang kucar kacir. Mak ayah cerai sejak kecil lagi. Ayah suka melanggan GRO dan mak tangkap ayah kantoi berkali kali. Tapi mak kaki pasrah..

Tahap sabar yang aku tak boleh imagine sampai terpaksa juga bercerai atas dasar mak aku hampir mental. Ya, itu ayah. Belum lagi atuk yang digelar playboy kampung sampai nak kahwin lima orang. Tapi benda ni aku tak ambik pusing.

Dari sekolah, aku cenderung suka bercinta.. Cepat suka dan cepat juga angkat kaki. Kadang kadang baru seminggu bermesej bergayut, aku dah mula hilang minat dan terus tinggalkan.

Perkara ni terbawa bawa sampai aku dewasa. Tak ada istilah cinta pertama atau yang aku betul betul cinta. Kalau orang tinggal aku pun, aku tak meratap. Paling tidak aku akan cari lagi kawan.

But well aku cepat turn off dengan lelaki yang sikit sikit ajak berjumpa. Dating. Tetiba ajak ke katil. Jumpa laki macam ni selalunya aku reject..

Aku tak lawa mana, jadi rasa fishy sikit bila laki puji melambung, baru sehari dua kata sayang. Ya kau baca pun nyampah kan.

Abang aku pun lebih kurang sama ayah aku. Kaki perempuan, playboy takboleh cite. Kakak ipar aku bertahan sebab dia kata dia suri rumah.

Rajin dia whatsapp mengadu soal abang. Aku kata, takboleh buat apa. Memang semulajadi miang. Ya kakak ipar aku bertahan gais nak dekat 10 tahun.

Aku kahwin awal. Sebab apa aku kahwin? Konon nak merasa hidup rumahtangga walaupun aku tahu hakikatnya tak seronok mana pun..

Dari kecik pendirian aku sejenis kaki bosan dan cepat turn off. Jadi tak heran lah bila laki aku buat hal, aku ok saja. Kantoi dengan sesiapa pun, aku marah sekejap saja dan cuba positif “Alah lelaki kan..”

Sampai satu hari tu… Aku rajin dengar ceramah² Syamsul Debat.

Ya.. Aku teringin nak berumahtangga macamtu. Sweet romantik. Kasih sayang tak putus.. Layanan yang baik.. Aku nak rasa semua tu tapi apa aku rasa semua hambar. Bila mana sekali aku dicurangi, aku turn off.

Nak sediakan makan minum laki pun aku tak ikhlas. Nak senyum jarang.. Laki aku pun jarang sentuh aku. Nak ucap terima kasih atau sayang pun haram. Boleh dikira berapa kali saja aku disentuh.

Ada anak dua ni takde adegan romantik pun. Ibarat kau disentuh habis sudah kau dengkur. Terus keluar dua ketul. Jujur.

Begitulah kehidupan aku dan dia selama 8 tahun sudah. Bahagia, allahualam. Selebihnya aku berserah.

Memang aku suka menyendiri. Jaga anak anak. Sepenuhnya aku habiskan masa dekat rumah, mendeko. Berkebun. Aku tak ada kawan. Kadang kadang aku balik ke rumah mak, untuk topup semangat.

Aku cuba usaha untuk ke arah yang lebih baik. Nak jadi isteri yang baik tapi setiap kali aku dikhianati, aku akan jadi kurang ajar.

Setiap kata yang aku keluarkan, menyakitkan. Semua benda aku ungkit.. Semua benda aku kesalkan.. Semua benda aku comparekan.

Baru baru ni laki aku kantoi teruk. Dia mula contact balik dengan ex yang pernah jadi teman tidur dia dulu. Mulanya aku takde rasa apa. Lepas dia mengaku tu, aku tetiba rasa sesak dada.

Begini lah kot rasanya tahan geram walhal selama ni kalau dia buat hal aku tak pulak rasa macamni. Kenapa buat hal bila aku dah mula tanam azam untuk jadi isteri yang baik?

Aku angkat kaki pergi ke rumah abang. Aku rasa bodoh pula sebab pergi rumah abang yang dah memang semulajadi kaki perempuan.

Dia nasihatkan aku supaya balik saja rumah, katanya ni biasa la lelaki.. Bukan serius pun.. Aku sebak. Aku tak mampu luah pun.

Aku angkat kaki lagi ke rumah mak..Pun dikatakan hal yang sama. Suruh sabar, pasrah. Lelaki memang macam ni. Nanti dia minta maaf lah tu. Aku terkedu sekejap. Memang hidup aku akan terusan macamni ke?

Memang ditakdirkan aku kena kemam telan kunyah ke isu suami curang ni. Dengan seketul kata maaf, lelaki ingat aku boleh lupakan ke?

Aku tak sepasrah mak aku. Aku tak setabah kakak ipar aku. Aku nak bercerai. Aku lebih rela sendiri tanpa lelaki. Tapi apa aku perlu buat kalau pergi pejabat agama?

Boleh ke kita suka suka minta cerai atas sebab dah tak sayang? Dikhianati banyak kali. Dicurangi banyak kali. Keluarga sendiri pula anggap ini semua normal. Hati aku dah mati dengan lelaki.

Yang aku sedihkan sekarang bila family mendesak supaya bertahan atas sebab kesiankan anak-anak. Apa perlu aku buat?

– Wani (Bukan nama sebenar)

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *