Assalamualaykum…
Umur aku 31. Aku membesar dalam keluarga yg pincang. Bagi aku pincang. Mak ayah selalu gaduh, adik beradik pun selalu gaduh. Mak ayah aku jenis bebel dan gaduh keluar semua bahasa kesat. Aku kena marah pun dah lali dengan bahasa kesat. Aku benci setiap kali aku terlibat dalam amarah mak ayah atau adik beradik aku, sebab aku tak suka dgr bahasa-bahasa melampau mereka. Dari kecik, mak aku kalau nk pukul aku nk rotan aku nk caci maki aku, langsung xd limit. Aku pernah dihentam dgn wayar paip, diletakkan di dalam longkang sebab aku mengigau masa tadika, pernah dipukul mcm binatang depan kawan-kawan aku hanya sebab aku minta mak aku buat pulut kuning utk jamu kawan-kawan masa tarikh birthday aku. Malu sgt. Masa tu aku tinggal dgn nenek, aku tgk kawan-kawan aku mak diorg jamu kawan-kawan diorg bila sampai hari lahir. Suka aku tgk. Aku pun req dgn mak aku, nt bday aku, aku nk pulut kuning, nk jamu kawan-kawan… Hari kejadian tu aku tunggu mak dtg, tp xdtg2.. Esoknya baru dtg tp xde pun pulut kuning. Aku merajuk. Xde orang pujuk. Aku merajuk (masa tu darjah 2). Mak aku marah sebab mak aku bukan jenis pujuk. Mak aku pukul aku cubit aku tarik rambut heret aku kat beranda umh nenek, ludah aku, sampai kawan-kawan smua datang tgk ‘drama’ aku ngan mak, hanya kerana sebab aku menangis dan merajuk… Lepas tu aku dah xpernah minta apa-apa.
Bagi aku, suasana aku mbesar penuh dgn kesedihan, pemberontakan, kepahitan, rasa rendah diri… Aku tinggal ngan nenek, aku selalu teman bapa saudara aku buat keje (keje pertukangan bawah rumah je). Ada seorang kawan dia selalu join aku lepak tgk ayhsu aku bertukang. Aku anggap layanan dia mcm abg dgn adik atau ayah ngan anak sebab dia suka manjakan aku. Tapi sebaliknya, dia cuba buat xsenonoh dgn aku, raba-raba aku. Aku darjah 2 tapi aku tau aku xsuka walaupun sbenarnya aku xfaham pun masa tu apa maksud perbuatan dia. Tapi aku rasa benci, rasa xsuka. Bila selalu raba tempat sulit aku, aku dah x dekat dgn dia, aku bkurung dlm bilik je kalau dia ada. Aku benci lelaki.
Darjah 5, aku balik duk ngan mak ayah. Sekolah di bandar. Aku naif, aku pelajar tercorot, pergi skolah selalu murung, ada je kes ada je yg xkena. Jarang sgt rasanya aku ke skolah dgn hati yg sihat. Aku lemah semua subjek kecuali BM. Aku selalu dpt no akhir dalam kelas. Aku xpandai berkawan, selalu jd mangsa buli. Suatu hari, aku tunggu kelas tambahan, aku xbalik sbb rumah jauh. Aku rehat di sekolah je. Masa tu xd org. Tiba-tiba dtg cikgu sains. Aku ingat lagi nama dia Cikgu Yahaya. Dia selalu jadikan aku bahan ketawa dlm kelas sebab aku bodoh. Aku anggap dia x suka aku sbb aku xcerdik mcm kawan-kawan lain. Tapi ptg tu dia dtg mhampiri aku. Ajk aku borak-borak, baik sgt. Aku ingt cikgu ni sbenarnya baik cuma aku fikir negatif sbb slalu kena jadi bahan ketawa. Rupanya aku silap. Tiba-tiba cikgu tu dtg peluk aku, kemas. Aku meronta, entah mcm ne Allah syg aku, aku tlepas dan aku lari. 22 peristiwa hitam ni aku xpernah cerita kat sesiapa. Sebab aku rasa aku xpunya siapa2 utk aku bcerita. Kakak aku? Aku buat kad raya minta maaf zahir batin dgn dia pun dia boleh buat muka kat aku, sepak muka aku. Jadi aku xcerita. Aku pendam. Aku rasa rendah diri aku rasa aku xpenting. Mak ayh aku keje. Aku nk apa-apa semua usaha sndiri, nk makan kena masak, nk beli kain baju aku kumpul duit blanja skolah. Mak ayh bukan org susah miskin tapi bkn org kaya sgt. Ayh kje gred 17 je mak meniaga mknan. Akulah yg masak utk diorg mkn blik kje. Kakak aku wat hal sdiri, nk tlg sapu rumah pun pyh. Aku rasa aku kurang kasih syg, sampai kwn karib aku bkawan dgn org lain pun aku jeles, last2 aku yg kena pulau. Tp sebodoh-bodoh aku, Allah bg jgk rezeki aku dpt 2A 3C dlm UPSR. Masa trial xde A, result mmg ke laut la. Masa darjah6 ni aku dah pandai melawan kalau kena buli.
Naik tingkatan 1, aku jadi garang, pemarah. Tegas. Apa yg aku tau nk blajar sguh2 je. Tp xde la aku cerdik, duk kelas no.3 je dari 9 kelas. Aku belajar-belajar, naik kelas masa tingkatan 2, duk kelas no.2. Tp PMR aku failed BI n Math. Tingkatan 4 aku sorang je tercampak ke aliran sains sosial. Sampai cikgu Cina sound aku “Tu la, org duk study kau duk berangan. Padan muka, bodoh dah turun kelas.” Takpe la. Bila aku turun ke kelas yg no.5, aku la yg paling cerdik kot sbb aku dpat no1 n no.2 je. Sampai dapat anugerah pelajar kedua terbaik aliran sastera ikhtisas masa tu. Dpt anugerah, tp mak ayah aku xdtg pun…
SPM aku pun 2A je, yg lain ckup2 makan. Aku xletak harapan tinggi, aku xstres bab study sebab aku ikut je arus tuhan nk letak aku kat mana. Aku amik STPm. Masa ni dugaan pun hebat. Selain masalah rutin dalam family, masa ni aku dapat gangguan. Aku kena ngorat. Tp aku xsuka, xlayan. Selalu aku reply sms bahasa aku mmg kasar, aku xreti. (masa ni guna 3310 je beli guna duit raya). Rupanya yg ngorat aku ni, abg kpd kakak angkat aku. Dia sms aku baik-baik, aku balas mcm taik. Lama2 aku termakan jgk. Sebab aku rasa masa tu dia tempat aku lepaskan perasaan. Aku balas kat dia gajah ke rimau ke dia tetap reply baik-baik, aku rasa release. Xd org layan aku mcm dia layan aku. Dia ngorat aku, dari aku lower 6, sampai aku upper 6, dekat2 nk STPM baru aku reply dia elok-elok. Katanya, lamanya dia tunggu nk dpt hati aku. Aku makin semangat nk belajar, dia bg aku kata-kata positif. Oh ya, dia lebih tua, dah kerja. Kira dia bcinta dgn budak sekolah laaaa. Hurm, tp ayah dia xsuka aku. Sbab aku suka rempit dlam kampung masa tu ngan moto hondakap ayh aku. Ayh dia kata, aku bukan perempuan yg baik. Ok, xpe la pakcik.
Satu ketika tu, dia x sms aku x call aku 4 hari. Hari ke-5 dia call, katanya ada 1 berita baik, 1 berita xbaik. Berita baik, dia nk btunang n bkahwin, berita burok, bukan dgn aku. Aku redha, aku habiskan pbualan ucap tahniah, dan putuskan terus… Masa ni dekat kat xm STPM beberapa minggu je lagi. Aku menangis bhari-hari. Kenapa aku diuji mcm ni? Kenapa hati aku dpermainkan? Ayahnya merancang ptunangan dan pkahwinan tu dgn ex gf dia. (Dia xbgtau kat ayh dia, dia dh ptus dgn ex dia, ayh dia aturkan psetujuan sesama keluarga). Takpe la, redha. Aku pergi kenduri kwen dia, siap tlg bawakkan dulang hantaran. Xpe la, aku kenal kakak angkat (adik dia) aku tu dlu sebelum kenal dia. Xkan kerana hubungan xmenjadi aku nk ptus silaturahim kan. Sebelum kawen tu ex aku tu xptus2 call aku, sms aku. Katanya dia terpaksa. Terpaksa redha dan ikut, takut jadi ank derhaka, nt xbahagia hidup. Aku kata, ok. Bawak je haluan masing-masing anggap je xd apa yg blaku antara kami. Dia masih merayu, untuk apa? Aku pun serabut.
Lepas STPM, aku dpt offer masuk universiti awam di ibu negara. Sukanya aku bukan kepalang. Sebab aku dpt lenyapkan semua kenangan pahit aku kat kampung, hijrah ke tempat baru. Aku rasa legaaaaa sgt. Masa ni mak aku dah xberapa sihat. Dia hantar aku masuk universiti pun dlam keadaan xsihat. Mak kata, xsangka aku dpt masuk uni. Ayh aku pinjam ceti, nk byr pndaftaran. Ayh aku bukan jenis menyimpan, mak aku lg la xd duit. Aku dpt ptptn aku bayar balik hutang ayh aku. Tahun kedua kat uni, aku dh serabut balik. Adik ex aku dpt masuk u sama ngan aku plk. Kkak angkat aku call mintak tlg tgk2kan adik dia. Hurm. Redha je la. Masalahnya, lelaki tu kembali kacau aku. Walaupun dah ada bini ada anak. Ada je alasan dia sms aku. Dari mana dia dpt no aku, aku rasa dh dpt agak dh. Masa tu jgk aku duk ulang-alik balik kampung sbb mak sakit kluar masuk hospital. Belanja ikat perut sebab ayah dah pencen (xde pencen bulanan sebab ayh bukan kakitangan tetap kerajaan,cuma sementara). Aku yg hulur duit blanja kat ayh dan byr duit ansuran kete Kelisa ayh masa ni guna ptptn. Sbb duit ayh hbis ulang alik isi myk jaga mak je. Tp xde la mampu bayar byk, stakat tmampu je. Masa ni jgk satu-satunya adik aku dpt masuk blajar kat U dekat2 ngan aku. Dia xdpt loan ptptn sbb silap isi borang. So, duit belanja kat u aku bahagi 2 lg ngan adik aku sbb aku xbg adik aku susahkan mak ayh aku. Entah mcm ne boleh plk aku hidup masa tu… Allah Maha Penyayang. Tahun 2 ni, pointer aku drop. Aku dpt 2.7 cgpa, sbelum ni pointer aku xpernah kurang dari 3.0. Tapi aku redha. Walaupun byk komitmen dan beban fikiran aku masa ni, tetapi ia mematangkan aku. Walaupun rasa rendah diri, byk kekangan, aku xbawak kemurungan aku kat u. Aku teruskan lalui hari2 dgn ceria, aku nikmati betul2 hidup di uni dgn kawan2 yg happening. Aku jdi org harapan kolej jgk masa ni. Masa ni wife ex aku n ex aku tu blumba2 kacau aku. Ex kacau ajk berbaik, bini dia kacau sbb mengata aku kacau laki dia. Last2, aku plk jadi penasihat diorang, suh jaga umhtga baik2. Semester 4 nk naik sem 5, mak aku meninggal masa cuti semester. Lagi aku sedih. Walaupun tak banyak kenangan manis yg aku mampu ingt bsama mak (mak aku xpernah peluk xpernah kiss aku), tapi dia tetap mak aku. Sedihnya aku.
Sem6, aku kenal dgn suami aku skrg. Habis ijazah kt u, aku xmenganggur lama pun, aku buat mcm2 kje, sbb aku tgung family. Mesti korang ttanya kan, mna adik badik aku yg lain. Aku ank ke-4 dari 5. 2 org abg aku ‘xmenjadi’, xjadi tonggak keluarga. Kakak aku kwen, ikut suami, adik aku std lg. Hbs std aku la yg tgung ayh aku n kperluan umh. Aku la yg byr hutang kete ayh yg tertunggak selama SETAHUN lbih, nasib baik xkena tarik sbb penarik kete tu kebetulan kawan abg aku jd dia wat xnampak je kete tu walaupun dia kena tarik kete ayh. Aku takut, sbb tu satu-satunya kenderaan yg kami ada yg ayh aku guna hantar n amik aku g keje. Aku g bank, merayu kat pegawai Hong Leong bank. Nama dia En shakri. Aku ingat lg. Aku merayu menangis ckp ayh aku xkeje mak baru meninggal, dia hold penarikan kete ayh bila aku jnji nk bayar bulanan RM700 sehingga habis. Akhirnya aku berjaya habiskan hutang tu. Terima kasih byk2 kpd En Shakri Hong Leong Bank. Masa kita susah, air mata laju je keluar lebih2 lg bila jumpa org yg ikhlas tlg kita.
Ok, lepas setahun lebih aku keje mcm2 kat sektor swasta, aku dpt keje gov Gred 41. Alhamdulillah sgt. Xperlulah cite apa keje aku, yg penting aku rasa aku dah berjaya capai kepuasan dlm kepayahan. Beberapa bulan keje, aku ambil keputusan nk kwen. Suami aku pun keje gov, tp gred 17 je. Aku xkisah. Masa nk kwen semua psiapan aku guna duit sendiri satu sen pun aku xminta kat ayh n adik badik. Aku tahu kalau mintak pun diorg xmampu. So lebih baik faham2 sdiri. 2 minggu sebelum majlis, ex aku sms aku gtau dh cerai ngan wife dia. Dia pujuk aku, pengaruhi aku suruh aku batalkan perkahwinan. Dia suruh aku pk masak2, jgn tersalah pilih (kononnya dia la sepatutnya yg aku pilih). Mase ni jgk la hubby aku ni termengorat dgn awek lain dari seberang. Aku rasa masa tu hubungan aku ngan hubby mcm telo di hujung tanduk. Tunggu masa je aku nk kata TAK NAK KAWEN! Kad kwen semua dah siap katering dah ready. Aku serabut. MCM NK GILA. Hampir2 aku nk balik pd ex aku… Tp Allah sedarkan aku. Hati aku dpt rasa ni sebnrnya dugaan kemuncak sebelum akad nikah. Darah manis! Hubby pun dah minta maaf sampai menangis2 kerana termengorat perempuan lain. Salah aku jgk, sebab aku panas baran, cepat marah… Perempuan tu lemah lembut. Tapi alhamdulillah, jodoh kami kuat. Suami sgt baik layan aku, sgt memahami aku. Aku pun skrg dh jadi somebody dlam bidang profesional. Ex aku? Dah kawen kali kedua, pun aku hadir jgk kenduri dia pg dgn hubby. Alhamdulillah skrg dh jadi kawan biasa skali ngan suami n wife baru dia…
Apa yg aku nk sampaikan sebenarnya, dalam hidup ni kita cuma ada 2 pilihan.
1. Jalan baik
2. Jalan buruk
Walau apapun kepahitan dan keperitan yg kita dpt dlm hidup, yg penting bagaimana cara kita menghadapinya. Masa aku remaja, broken family, ada peristiwa hitam, boleh je kalau aku nk pilih jalan mudah masa tu, lari dari rumah ke, bersosial ke, buat apa yg aku suka, bkawan merata-rata utk release. Sebab mak ayah aku xpeduli pun siapa kawan aku, ke mana aku keluar. Tapi aku memilih untuk positif… Sebab aku sentiasa tanam dlm diri, Allah xkan ubah nasib kita, kalau kita sndiri xde usaha nk ubah. Dalam masa family aku bermasalah, potensi aku utk terjebak dlm gejala sosial sgt tinggi. Tapi Allah bg aku perasaan suka bsendiri, berfikir mcm ne nk majukan hidup aku. Kalau aku pilih jalan yg mudah tapi salah, smpai mati pun aku xkan ada makna hidup. Aku bertahan, aku tabah… Alhamdulillah, aku adalah aku pda hari ini… Berdiri atas kaki sendiri. Segala air mata aku tu sebenarnya kekuatan untuk diri aku.
Kalau aku xbertahan suatu ketika dahulu, mungkin skarang tempat aku bukan sebagaimana yg aku ada sekarang. Aku xsalahkan mak ayh aku, aku anggap inilah bahagian aku, inilah takdir aku. Alhamdulillah tahun ke-6 perkahwinan, kini aku bahagia dgn suami, anak dan kerjaya aku sekarang.
Remaja-remaja di luar sana , janganlah ambil jalan singkat untuk release. Kita byk pilihan untuk berjaya, kenapa memilih untuk binasa? Jangan jadikan keadaan sekeliling yg menekan sbg penghalang untuk menikmati hidup di jalan Allah.
~Aku Yang Dulu Bukan Yang Sekarang~
– Syahira (bukan nama sebenar)
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit