Assalamualaikum dan hi everyone.
Tujuan aku confess ni sebab aku geram sangat dengan makhluk-makhluk yang suka kutuk chou chou (bantal busuk) aku.
Aku perempuan, anak sulung. Aku ada satu habit, aku overly attached kat bantal busuk aku. Pergi mana-mana mesti aku bawak bantal busuk aku.
Bantal busuk tu aku ada sejak aku tadika. Sekarang umur aku dah masuk 20 tahun, dah TAK PERNAH BASUH. Kau bayangkanlah bau dia wei, hahaha.
Mak aku paling tak suka bantal busuk aku. Masa aku kecik dulu bolehlah dia terima aku ada bantal busuk. Dah besar ni, bantal busuk aku tu dah macam musuh utama dia.
Pernah one day, dia nak buang bantal busuk aku masa aku tidur. Nasib baik aku tersedar. Dekat sebulan aku tidur tak lena takut mak aku nak buang bantal busuk aku time aku tidur. Huhuhu.
Mak aku selalu marah aku, dia cakap kalau aku still simpan bantal busuk tu, tak ada siapa nak kahwin dengan aku. If that guy love me, he has to accept everything about me, including my bantal busuk. Kekekeke.
Masa aku dekat hostel, kawan-kawan aku suka betul ejek-ejek bantal busuk aku. Mula-mula aku ok. Aku senyum je. Tapi one day, kawan aku ugut nak basuh bantal aku.
Aku geram, aku ambil bantal busuk aku, bawak gi tandas, aku basuh. Aku nangis gila-gila. Kawan-kawan aku dah takut. Diorang mintak maaf.
Pastu sorang-sorang confess diorang ada bantal busuk, cuma diorang balut dengan sarung bantal cantik-cantik. Bila bukak, peh! Lagi busuk dan buruk dari aku punya! Hahahaha.
Lepas insiden tu, seminggu jugak aku tidur tak lena tanpa bantal busuk. Huhuhu.
Sekarang bantal busuk aku dah wangi. Aku sedih. Aku rindu bau dia. Hm.
Persoalannya dekat sini, salah ke kalau kita dah besar tapi kita still ada bantal busuk?
– Miss S (Bukan nama sebenar)
Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit