Assalamualaikum. Terima kasih admin. Untuk orang masih berdengki dgn aku sampai hari ni. Tips nak berjaya, mula dgn nawaitu hang. Perbetulkan nawaitu hang, dan jangan nak dengki dengan kejayaan org. Rezeki Allah luas, cuma kita tak pernah bersyukur. Hang masih ada peluang study sampai hari ni, tuh salah satu nikmat Allah bagi. *peace
Aku abis PMR, stay dekat sekolah lama (sekolah harian), jurusan sains. Aku nangis teruk minggu first masa form 4 sbb kawan baik aku pindah sekolah. Dia sekolah jauh, jadi dia duduk asrama. Dia balik kampung masa cuti chinese nw yr, dia nangis2 cakap tak dak kawan dekat sana. Dia ajak aku sekolah sana sbb dia tak dak kawan. Aku dengan terujanya, teruja semua lah, nak dok hostel, kos yg aku tak pernah dengar. Hahahaha. Aku balik rumah, terus cakap dekat ayah dgn mak nak masuk sekolah tu. Nak masuk senang sbb result pmr aku boleh dikatakan okey laa. Cuma ayah aku penat sikit, turun naik ppd. Sbb sekolah tu negeri lain. Untuk kawan aku, semua aku sanggup. Aku kalau sayang kawan, memang lain macam. Kesian aku. Huhu
Aku masuk sana okey jaa. Dapat satu kelas dgn dia, siap dok sebelah kawan aku lagi. Besyukur, happy gila Allah permudahkan urusan aku dekat sini. Cuma kena belajar benda baru, kos engineering. Memang aku macam org gua, benda apa ni. Tapi aku belajar jaa, apa org putih cakap, just follow the flow. Emmm okey. Aku cakap dekat mak, ayah susah. Mak cakap aku boleh buat, yakin dengan diri sendiri.
Sampai dekat hujung2 form 4, kawan aku buat perangai. Dia tinggalkan aku, kawan dengan org lain. Aku tak buat apa pon dekat dia aku rasa. Aku sedih sampai tak dak mood nak belajar. Dia memang dari sekolah lama, tak pernah suka kalau aku lebih dari dia setiap kali exam. Tapi aku kawan juga dgn dy. Sbb apa, sbb sayang. Aku memang pelik, kalau bab kawan mmg aku serious. Aku pun start balik kampung hujung minggu. Ingat senang kaa nak balik setiap mggu. Sbb aku stress, aku guna 1001 akai nak balik. Huhuhu.
Makin lama, aku makin teruk. Waktu sekolah pun aku balik. Jauh perjalanan aku nak balik kampung. Tapi aku sanggup, dari aku sedih dekat sana. Pelajaran aku entah ke mana. Surat smpai rumah sebab ponteng berminggu2. Mak aku nangis2 sbb aku jadi macam tu. First time aku tengok mak nangis. Aku sedih buat macam tu, tapi aku tak tau kenapa dengan aku.
Masa form 5, ayah suruh pindah sekolah dekat dengan rumah. Aku tak mau, aku janji tak buat perangai. Aku buat lagi kot. Hahaha. Jahat betul aku. Mak aku risau sbb nak spm. Sampai aku dah fedup dgn kawan aku. Aku cakap dekat dia, salah sorang dari kita kena mengalah. Aku mengalah, aku pindah sekolah. Mak sentiasa ada dengan aku, orang buat macam2 dekat aku. Sbb tu aku pindah, aku nak berjaya. Kejayaan ni untuk orang tua yang bersusah payah untuk aku. Ada anak macam aku ni, menyusahkan mak ayah jaa. P mai p mai mak ayah hantar aku balik asrama dulu. Kadang pagi2 buta sbb aku tak mau balik petang.
Dekat sekolah baru aku ulang alik. Aku keluar sekolah pagi dgn ayah. Aku sampai rumah malam. Setiap hari kot. Tunggu dekat stesen bas, tunggu ayah balik kerja. Walaupun aku penat tapi semangat sbb mak selalu chaiyokk2 dekat aku. Huhuhu. Dapat salam mak, ayah setiap hari, dapat rasa keberkatan tu. Masa sekolah sana, aku selalu top 3 dalam kelas walaupun aku tak p sekolah. Sekolah sini aku jatuh sbb budak2 sini pandai lain macam. Hahaha. Aku rasa banyak benda aku ketinggalan. Yala ponteng deret 3 minggu dulu.
Result spm aku cukup2 makan, alhamdulillah lulus semua. Aku rasa macam nak dapat politeknik pun susah. Huhuhu. Aku tawakal ja. Aku dah usaha, dah doa. Aku serah dekat Allah. Aku dapat politeknik dgn matrik teknikal, dua2 kos kejuruteraan awam. Aku buat lagi wehh. Hahaha. Masuk matrik seminggu, aku nak berenti. Mak aku cakap, okey balik. Jauh matrik tu. Dah abih beribu kot. Family aku sederhana ja. Mak cakap, kalau balik ni janji jangan buat lagi. Kesian mak, kesian ayah. Aku cakap, aku janji belajar betul2 lepas ni.
Aku masuk poli, aku study betul2. Jumpa kawan masa sekolah dulu. Lama2 dia buat macam kawan aku yang dulu tapi aku chill ja. Aku dah besar, nak buat perangai apa lagi. Pikir mak,ayah. Aku study macam biasa. Aku duduk rumah sewa dengan senior, senang. Setiap hari aku call mak, cerita setiap satu benda jadi hari tu. Mak pun komen laa. Hahaha. Tuh laa kekuatan aku untuk berjaya. Setiap kali test, kuiz, final exam. Aku suruh mak doakan aku, baca yaasin utk aku. Mak buat wehh. Terharu sangat.
Sem 1 dgn 2 aku dekan. Ni doa mak aku, sbb tu aku dapat. Aku percaya doa mak ajaib. Huhuhu. Sem 3 aku jatuh, dapat 3.45 ja. Aku nangis2 sbb kecewakan mak aku. Mak aku chill ja, mak cakap Allah dah bagi rasa sebelum ni kan. Allah bagi jatuh sat jaa, nanti naik balik. Mak aku sentiasa positif. Tak pernah marah aku, kalau result aku teruk. Jangan cakap politeknik senang, sama jaa susah.
Masa sem 4 paling mendukacitakan aku, mak aku meninggal masa lagi seminggu aku nak final exam. 2 minggu sebelum mak meninggal aku dah jarang call mak. Mak tak bagi aku call, sbb mak tak larat cakap, demam. Okey, aku tak sabar tunggu mak sihat. Nak cerita macam2 aku dapat.
Cousin call, mak masuk hospital. Aku abiskan report final projek sbb kena submit. Aku ponteng kelas hari jumaat, aku balik kampung. Aku terus p hospital malam tu jugak. Sedih tengok mak, orang yang kuat untuk aku selama ni tidur tak bermaya. Pakai bantuan pernafasan lagi, aku pulak yg rasa mcm tak bernafas. Aku pegang tangan mak, aku nangis. Mak kena cepat sembuh tau. Mak tengok aku lama, sayu sangat. Aku tunggu mak, mandi apa tak. Pagi jumaat, mak tinggalkan aku. Aku tatap muka mak puas2. Orang yg selalu suruh aku kuat dah tak dak. Aku dah nak habis belajar, kejayaan ni untuk mak tau tak. Mak tak sempat nak tengok pon.
Aku mmg dah tak dak hati nak belajar. Aku rasa macam nak berenti. Final exam sem 4 tu, aku tak study langsung. Orang semua busy study. Aku duduk saja. Result aku menurun teruk 3.07. Aku tak nangis langsung. Kann mak dah suruh aku kuat. Huhuhu. Aku sem 6 sekarang, praktikal. Konvo nanti inshaAllah dekan, tapi orang yg sepatutnya tengok tak ada. Tapi ni khas untuk orang tu, dengan ayah. Orang yg jauh dekat sana. Terima kasih sabar dan didik org jadi anak yg baik. Semoga pahala ni terus mengalir untuk mak. Ni hadiah untuk mak. Orang sayang mak. Mak dah buat macam2 utk org, org akan buat macam2 jugak untuk mak walaupun mak dah tak dak.
Jadi, jangan terlalu bergantung dgn org sbb ada org yang lagi penting untuk kita fikir dan sibukkan. Jangan jadi betul macam aku. Huhuhu. Bahagiakan lahh mak,ayah yg masih ada. Mereka syurga kita. Redha Allah terletak pada redha mereka. Sekian.
– Anak mak
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit