Bukan Kedekut

First of all, aku tak tau macam mana nak start, aku rasa ramai orang kat luar sana penah alami perkara yang sama. Ohh lupa nk ucap terima kasih kat admin page ni, korang punya page memang awesome la sampai aku pun terjebak nk tulis confession sekali. Hihihi.

Let start guys, aku bagi intro sikit lah, aku ni perempuan, pelajar tahun akhir, kos apa, IPT mana, biarlah rahsia. Jeng Jeng jeng. Doakan aku dapat konvo the end of this year ya. Aminn..

Bila dah jadi pelajar, mesti akan jumpa kawan kawan dari pelbagai background? Pelbagai ragam kan? Haa, mehh sini aku nk story sikit, hope dapat lah bagi good lessons dekat semua yang membaca.

Based on tajuk pun korang dh dapat hagakk, cerita aku ni mesti ada berkait rapat dengan wang ringgit kan? Alahh, bila dh hold title ‘pelajar’ mestilah bab kewangan ni selalu jadi isu yg penting, betul tak? betul tak? Jangan tipu ya korang. Hikss

Ok, sori sori, banyak sangat melalut. Ceritanya macam ni, aku ada lah berkawan dengan hamba2 Allah yg dikasihi ni, takyah la mention details2, malas aku nk buat intro untk dieorang. Hehehe. Yeahh hidup berkawan memang seronok, tapi yang tak seronok bila kawan kau tu ambik kesempatan atas ko.

Ambik kesempatan macam mana? sini aku mula. Ambik kesempatan sebab dieorang rasa kau ni brduit, (pade hakikatnya tak berduit pun). Aku dah kena banyak kali sampai aku serik. Apa aku nk sampaikan bkn nk memburukkan orang tapi tulah hakikat yg pernah aku hadapi.

Ok, macam ni ceritanya, bila aku dengan dieorang keluar makan, time bayar makanan tu aku yang kena keluar duit lebih, (sedangkan sblum makan dh buat kira kira sorang berapa hinggit) dieorang pulak buat dont know padehal dh tau benda tu. Sekali dua aku ikhlas, anggap tu macam sedekah je, habis kalau dh berkali2 skrip yang sama berulang dengan jayanya korang rasa aku ikhlas ke? Aku ni bukan berduit sangat nk tanggung baki duit makanan korang yang tak cukup tu, aku pun nak gak guna duit aku untuk benda lain.

Lepas tu,suka kirim beli barang tapi tak reti nak bayar, buat muka tak tau malu je. Aku tak faham btul macam mana korang boleh keras hati mcmtu. Aku tak kisah kalau nk kirim barang apa pun, nak guna duit aku dulu pun boleh, asalkan kau reti nk bayar balik. Jangan la buat aku ni macam parents ko, nak ape order guna air liur saja. Kalau takdak duit tu apa salahnya ringan sikit mulut tu kabor kt aku yg kau tu tak berduit, nanti bayar. Sedap sikit hati aku ni. Aku bukan tak bagi hint pasal suruh ko bayar, aku selalu mention harga barang tu berapa, so faham2 la sendiri, takkan aku nak cakap bahasa kasar dengan ko, ko pun tak suka kan? Ko pon malu nti.

Sama macam keluar shopping barang2, bila nak bayar duit tak cukup ehh reti pulak cari aku nk pinjam duit dlu, lepas tu senyap krik krik krik tujuh keturunan, macam takde apa yang jadi. Slumber guna barang2 tu depan aku tnpa rasa bersalah, ehhh tak takut ke kalau2 aku xhalal kan? Lagi2 kalo barang tu makanan, jdi darah daging. Nauzubilah

Dah lama2 kena, aku jadi orang yg loud, bila nk kirim barang awal2 aku mntak duit, bila tak cukup duit nak bayar, aku terus cakap aku xde duit, bila makan, aku bayar cukup cukup je, xde kesian2 nk top up mana tak cukup. Then bila dieorang ajak aku keluar makan or berjalan ke mana2, awal2 lagi aku dh pangkah, macam2 alasan aku bagi. Lantak la dieorang nak cakap aku apa, mulut aku puaka ke, aku kedekut tak nk makan kt luar ke, aku kedekut nk guna duit ke, aku dh tak ambik pusing. Aku jadi macam tu pun sebab korang jugak. Korang yang start segalanya. Kalau tak ada orang yg mulakan semua benda takkan jadi.

Aku sedar, aku pun ada salah sendiri, mungkin aku terlampau berlembut, bila orang buat aku, aku diam, diam dan diam, so makin naik la tocang.

Ok, aku harap korang yang kt luar sana yg terkena mcm aku, cepat2 lah buat sesuatu sebelum terlewat ya, kadang kadang orang ni bukan tak tahu, tapi buat2 tak tahu, selagi orang tak tegur, selagi tu perangai tak reti berubah, kena pahat dulu bru jalan.

– Faz Saz

Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit