Salam sejahtera semua. Aku sebenarnya anak tunggal tinggal berdua dengan ibu aku. Sampailah ibu aku kahwin lagi. Dan ayah tiri aku tu pula ada 4 orang anak. Waktu tu aku tingkatan 1. Akak tiri aku ni pula paling bongsu umur 16 tahun lepastu 18 19 dengan 20. Dari situ mula lah hidup aku yang selama ni jadi anak tunggal hidup ada adik beradik. Waktu tu kekok betul. Aku dah lah lelaki sorang lain semua perempuan. Tapi nasib lah akak aku ni kira peramah. Lepas akak aku semua sambung belajar aku dekat rumah tinggal dengan akak aku yang paling sulung. Akak sulung aku ni nama dia Risa.
Waktu tingkatan 5 ni kak long dia accident. Kaki dia terpaksa kena potong. Jadi dia dari situ sampai sekarang memang sentiasa atas wheel chair. Tapi paling rajin sekali! Ibu aku dia auditor jadi memang selalu busy. Ayah aku pula dia ada syarikat dia sendiri. Jadi dekat rumah aku makan lah itu lah kak long aku ni lah yang tolong. Tapi kadang awkward jugalah. Setahun dua tu aku rasa apa. Lagipun rumah jarang ada orang. Sampai lah satu hari ni akak no 2. Kak ngah ni dia terlepas cakap dengan kak long. Dia tak sengaja tercakap pasal kak long punya keadaan yang tak boleh jalan tu.
Waktu tu kak ngah aku ni katanya baru putus cinta. Dia cakap ” kak long, tu duduk atas wheel chair tu kak long tahu apa.” Lepastu kami adik beradik ni terus macam renggang. Aku iyalah pada firasat aku. Aku ni orang luar lagi sebenarnya diorang tu yang adik beradik kandung. Tapi ada lah berbual dgn ayah aku ibu dengan akak aku yang lain. Lepas bermaafan menangis semua terus okay. Dari situ barulah aku erti maksud air dicincang tidak akan putus. Kak long aku dgn kak ngah ni 1 tahun tak berbual. Waktu raya masing2 mengelak je.
Lepas aku habis SPM ibu aku meninggal. Menangis entah berapa lama aku pun lupa. Duduk je dalam bilik. Akak aku ni pula beria pujuk buat itu lah buat ini lah. Lepas ibu aku meninggal ni aku rasa jadi orang asing dekat rumah aku. Tapi akak aku ni walaupun diorang ni pada orang luar macam berlagak. Yerlah akak no 4 aku tu speak english memanjang sampai orang kata dia berlagak. Tapi tak sebenarnya, diorang ni punyalah baik. Aku yang mengada-ngada pun elok di layan. Bawa situlah sana lah. Daftar U pun diorang sekali 4 orang teman aku.
Lepas ibu aku meninggal. Akak akak aku yang awalnya akak tiri ni dah macam ibu dah. Tahun lepas pula aku baru lepas graduate. Ayah dengan akak2 ni walaupun sibuk semua datang. Akak aku yang no.2 tu je yang belum kahwin. Lain dah kahwin. Kak long aku tu pun Alhamdulilah ada orang sanggup ambik dia jadi isteri kira sweet juga sebenarnya kisah dia dengan abg ipar aku. Tapi bersyukur lah. Kami semua menangis kot. Iyalah walaupun lawa tapi dia macamtu. Takut tak ada orang nak jadikan dia isteri. Kak ngah aku ni pula dia traveller dan banyak artikel dia ada tulis dekat mana-mana website atau majalah tentang pelancongan. Akak aku yang no.3 ni dia ni pendiam tapi senang emosi. Yang no.4 ni pula macam aku cakap dia ni kalau orang luar nampak memang macam berlagak tapi sebenarnya tak pun.
Walaupun aku ni adik tiri diorang. Tapi akak-akak aku ni anggap aku dah macam adik sendiri. Walaupun kadang2 gaduh biasa lah adik beradik. Kalau dulu sekolah rendah aku tak tahu erti ada adik beradik ni. Bila dah besar sekarang ni baru aku faham dia punya seronok, tak seronoknya. Nangis sama-sama. Gelak. Kutuk mengutuk. Tapi yang paling penting tu hubungan masing-masing. Kalau dekat jepun orang akan cakap sister complex brother complex. Tidak, pada aku. aku sayang akak-akak aku sebab diorang ni bantu aku belajar untuk lebih tahu pasal kehidupan lepas ibu aku meninggal. Jadi walaupun korang sekarang ni bergaduh dengan akak ke abang ke adik. Korang pergilah dekat diorang cakap i loveeeee yoouuu. I do love my siblings!
– Lian
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit