Abang Iparku Pemalas

Kakakku dah kahwin hampir 17 tahun. Sebelum kahwin dia kerja kilang bertahun-tahun dan selalu hantar duit belanja ke kami adik-adik di kampung.

Pernah tunang tapi bila hari sepatutnya dia nikah bekas tunang dia hilang entah kemana. Lepas tu ada seorang jiran kenalkan kakak dengan lelaki yang sekarang ini dah jadi abang ipar aku.

Abang ipar aku kerja tukang rumah. Awal-awal dorang kahwin duduk di rumah mak ayah aku. Dia anak sulung masih ada mak. Tp entahla hubungan dorang xgham.

Mulut kakak aku pun ye. Kejap je duduk di rumah mak dia. Lepas tu pindah duduk rumah mak ayah aku sampaila beranak pihak.

Bila ada orang panggil buat rumah adalah job. Kalau tak ada duduk jela mengangkang di rumah. Sekali sekala ok je. Tapi dah selalu sangat tunggu ja job datang sendiri adalah setahun sekali.

Orang-orang kampung kebanyakkannya upah orang lain berbanding abang ipar aku. Sebab dia lambat sangat siapkan kerja. Berminggu-minggu, kadang berbulan baru siap bila mintak renovatekan apa-apa.

Upah pun agak mahal. Mula-mula adala kawan yang nak kerja sekali dengan dia. Tapi ramai tak tahan. Sebabnya pukul 8 dah siap tunggu tapi pukul 10 baru abang ipar aku muncul. Dah tu sebelum pukul 5 dah balik.

Ada jugak yang datang komplen pada mak ayah aku cakap lambat sangat dia buat kerja, dah tu tuan rumah nak design macam lain dia buat macam lain, ikut kepala dia pulak. Pening mak ayah aku nak jawab. Tapi lama-lama dah mangli sampai cakap baiklah upah orang lain.

Kakak aku pulak jenis percayakan suami dia. Melenting kalau sampai cerita buruk kat telinga dia. Memang dia sebelahkan suami dia. Pernah adik aku kerja dengan abang ipar aku.

Dia ngadu cakap adik aku malas. Kaw-kaw kakak aku marahkan adik aku. Niat adik aku sebab nak tolong sebab dia tak ada pembantu. Lepas tu mak aku nasihat adik aku tak payah kerja dah dengan abang ipar aku tu.

Paling kami tak suka sikap memilih kerja abang ipar aku. Tak nak buat kerja lain selain tukang rumah. Duduk je rumah berbulan-bulan kalau. Dahla duduk rumah mak ayah aku. Jadinya kakak aku la buat kuih jual. Kalau tak sapa nak bagi makan anak-anak dorang.

Tapi biasanya dah duduk rumah mak ayah aku kan, semua barang dapur ayah aku beli. Kira dorang tolong habiskan. Mula-mula kami ok je. Tapi dah asyik mengangkang je rimas jugak.

Lepas dorang dapat anak ke-2, lepas 6-7 tahun dorang decide nak bina rumah dorang tepi rumah mak aku. Mak ayah aku tak galakkan tapi dorang nak jugak bina tepi rumah mak ayah aku.

Kami ni adik beradik ramai. Rumah ayah memang kecik. Lepas aku kerja kerajaan aku berazam nak besarkan rumah mak ayah aku.

Angan-angan nak buat bilik untuk kakak-kakak ipar bagi dorang selesa. Tp punah harapan. Bila semua berkumpul memang tidur dari ruang tamu sampai la ke dapur. Sorang pun taknak tidur rumah kakak aku walau sebelah je. Rasa tak selesa.

Ingat kan dah ada rumah sendiri tahula tanggungjawab sebagai suami kan? Tapi sama ja. Kakak aku yang berjaga buat kuih jual.

Suami dia? Mengangkang bawah kelambu. Cuma tabiat dorang yang kami tak berkenan bila dapat duit upah rumah yang setahun sekali tu pergi shopping sana sini.

Dah habis duit mulala kakak aku buat ayat sedih “kami orang susah, korang tak pa la orang senang”. Pernah je aku sembur kami bukan senang tapi kami usaha, keluar kerja, tak cukup doa sahaja. Tapi macam tak sampai perlian itu.

Bukan kami tak tolong hulur duit ke apa. Barang rumah mak kami beli dorang ambik makan/ guna jugak. Anak-anak dorang lapar masuk cari rumah mak ayah aku jugak.

Kiranya bila kami balik memang kena masak untuk 2 rumah. Adik-adik aku hulur je duit setiap bulan pada kakak aku.

Cuma aku dah kurang, sebab naik nyampah dengan suami dia yang sihat ada kudrat masih boleh bekerja tapi tak nak kerja. Masa ayah aku sakit kami suruh suami dia gantikan tempat kerja ayah aku jaga kedai hardware malam-malam.

Tapi dia tak nak. Padahal kerja dia cuma tidur je kat situ. Bukan kena angkut barang ke apa. Maybe sebab upah berapa ratus je. Ayah aku pun dah tak menoreh sejak jatuh sakit tu. Kami memang tak bagi ayah buat kerja apa. Tapi ayah degil juga sebab tak larat duduk saja kat rumah.

Lepas masuk hospital barula ayah betul-betul berehat ja di rumah. Di sebabkan pokok getah lama dah tak ditoreh kami suruh la abang ipar jadi penoreh jap. Ada la 2 kali kutip scrap lepas tu tak nak dah. Yela. Berapa ratus je kan. Dia nak beribu je.

Paling kami angin bila mintak renovatekan rumah mak ayah mesti dia letak harga barang skali dengan upah. Macam gila b*b* sangatkan.

Bukan sekali berkali-kali. Aku kira barang berapa ja, kadang aku survey sendiri kat kedai hardware.

Aku tak kisah kalau rumah adik beradik, ini rumah mak ayah aku. Tempat kencing berak dorang awal-awal nikah. Sampai la sekarang. Minum air pun tapis rumah mak ayah. Angkut berbotol-botol hari.

Tengok TV, pasang kipas pun anak-anak bini dia jugak. Tapi yang bayar bil? Ayah aku jugak. Dah tu siap ada upah tukang lagi. Memang perlu ke menantu ambik upah bila bt rumah mentua. Padahal bukan dia buat sorang, dibantu adik-adik, abang-abang dan suami aku

Kadang-kadang mengamuk jugak aku nak pasang syiling sejak awal PKP sampai sekarang tak siap-siap. Baru ni aku suruh abang aku sendiri yang potong kayu siapkan syiling. Depan muka dia aku bagi ceramah cukup-cukup bila ayah aku tanya berapa harga nak plaster dinding.

Bila dia cakap harga sekian-sekian terkejut aku dengan kakak aku lagi sorang. Aku cakap rumah aku plaster jugak tak da sampai harga mcm tu. Aku cakap ko gila apa dahla ayah bagi upah lagi. Terus aku bebel buat kerja biar la elok, kalau elok tak da orang nak komplen.

Ni pukul 10 baru start engin pergi kerja. Dah tu asyik cuti je memanjang, urusan anak pergi hospital lagi. Kenduri dalam kampung pun ko cuti sapa nak upah. Satu lagi ada kudrat cari la kerja lain. Takkan nak biar isteri je buat kuih, takkan nak makan duit sumbangan anak-anak je.

Lepas tu dia up status kat wasap cakap, “budak tak sedar diri”.

Aku terus berangin reply cakap, “sapa yang tak sedar diri? Rumah kau atas tanah ayah, anak-anak kau tak cukup makan boleh makan rumah mak ayah, aku cuma nak bagi kau sedar. Sebab kau dengan isteri kau nampak salah orang je.

Tak nampak salah sendiri. Berubahlah, usaha kena lebih sampai bila nak makan hasil sumbangan je. Orang lain berduit sebab kerja. Sebab usaha. Sebab menyimpan, bukan doa semata.

Jangan bandingkan orang tu ada duit, kita tak dak duit. Dah orang kerja, bukan duduk saja. Kami pun bukan senang, kenala beringat bukan shopping tak hingat”.

Mungkin sebab rumah tak kena bayar, kereta tak kena bayar (tapi selalu rosak) buatkan abang ipar aku tak rasa susah. Nak makan pun boleh tumpang rumah mak ayah. Tapi makanan dorang bukan main sorok tak bagi anak-anak buah makan. Mak selalu pesan tak payah tegur apa.

Sebab kakak aku mulut dia boleh tahan. Abang ipar aku pendiam tapi suka cucuk isteri dia. Orang lain cerita Iain dia cakap lain. Jadi salah faham sampai gaduh dengan mak saudara aku sendiri. Apatah lagi lepas mak saudara aku upah orang lain buatkan dapur dia.

Mau dia canang 1 kampung mak saudara aku buat cerita kata suami dia buat kerja tak kemas. Padahal mak saudara aku tak cakap apa pun. Sebelum ni mak saudara aku suruh abang ipar aku buatkan bilik air. Tapi berbulan baru siap. Dah tu asyik cakap duit tak cukup.

Macamla orang banyak duit kejap mintak kejap mintak. Bilik air ciput je berapa ribu entah mak saudara aku bayar dia. Serik dah lepas tu. Kakak aku lagi sorang pun mintak dia buatkan dapur. Hari-hari kakak aku masak tengahari bagi dia makan tiap bertukang tu.

Tapi harga tetap macam orang luar. Diskaun pun susah. Sebab atas dasar nak tolong kan. Tapi rumah aku memang tak la suruh abang ipar aku buatkan. Sanggup upah indon lagi sampai kakak aku sumpah aku hidup aku takkan bahagia sebab tak upah suami dia buatkan tembok rumah aku.

Aku harap sangat lepas aku tegur kat wasap tu abang ipar aku berubah.. semestinya kakak aku nangis-nangis marahkan aku dan macam biasa akan ungkit jasa-jasa dia pada aku dan cakap aku lupa daratan, belagak sebab kerja kerjaan. Ayat yang sama ja.

Hurmm.. tapi aku cakap selagi tak sampai kat telinga sendiri korang takkan tahu apa orang lain rasa.

Asyik nampak kesalahan orang lain sahaja. Asyik cari salah orang lain sahaja. Mak ayah tak mampu nak tegur. Abang sulung aku pun tak mampu nak tegur. Banyak lagi ketidak puas hatian tapi cukuplah setakat ini.

Doakan kami sekeluarga guys. Sekian. Terima kasih

– Adik Ipar Yang Geram (Bukan nama sebenar)

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *