Ayah ‘Hero’ Aku?

aku nak cerita tentang ayah aku since aku nampak ramai orang bercerita tentang ayah diorang. hero di hati..ayah aku berbeza, terus terang aku kata aku kadang-kadang malu berbapakan ayah aku. tapi aku terima hakikat bahawa kita tak mampu pilih ibu bapa kita. aku berpegang pada prinsip “if you born poor its not your fault but if you remain poor it is you fault”. aku tahu akan ada yang komen “bersyukur wei aku tak pernah rasa kasih sayang ayah”…aku rasa kalau kau ada ayah macam ayah aku, kau akan lebih bersyukur kau takde ayah. sebelum korang komen, korang rajin membaca dulu..

mak ayah aku kerja kerajaan gred F. maksudnya kerja rencam je. bukan kerja hebat-hebat. aku terima rmt dan sbt masa zaman sekolah. sejak kawin, ayah aku ni duduk jauh dengan mak aku. balik hujung minggu. disebabkan mak aku kerja, jadi ayah aku tak bagi duit belanja. semua mak aku gigih cari sendiri. bila lahir kat abang sulung, ayah aku kata nak sara adik dia masuk universiti so takde duit susu. mak aku juga gigih sara anak sendiri. sampaila hari ini saat ini, satu sen pun ayah aku tak pernah hulur nafkah/belanja untuk mak aku..ayah aku tabiat buruk dia tak solat, judi, nombor ekor tu jangan cerita la. kami membesar tengok tiket nombor ekor tu macam tiket bas je. sampai sekarang ayah aku still tak solat dan main judi bila ada duit lebih. mak aku lahirkan aku kat hospital pun orang kampung yang hantarkan sebab ayah aku sibuk berjudi. esok baru ayah aku pergi tengok then dia balik tidur. masa mak aku sarat mengandung pun dia tak pernah hantar pergi kerja. lagi menarik ayah aku naik kereta tapi mak aku yang sarat boyot tu naik motor.

dengan kitorang ni, ayah aku anggap kuli. anak ni bagi ayah aku kena respect mak ayah. kena turut perintah mak ayah. Anak ada tanggungjawab untuk mak ayah tapi ayah takda tanggungjawab kat anak anak. bagi ayah aku hantar pergi sekolah, hantar pergi mengaji, bagi dia cukup untuk jadi seorang bapa hebat. dah selesai tanggungjawab. sebab tu sekarang ni bila ayah aku naik hantu dia akan cakap “aku hantar korang belajar pandai-pandai, belajar sampai univeriti, belajar agama”….sedangkan ayah aku tak pernah ajar kami solat. kami belajar solat dengan ustaz ustazah kat sekolah. aku sendiri sampai umur 18 tak reti baca doa qunut sebab tak pernah solat. makan pakai? mak aku ada..mak aku la sediakan..ayah aku?

ada sekadar untuk hukum kitorang. seingat aku, ayah aku tak pernah hantar aku ke sekolah melainkan aku tumpang dia sebab tempat kerja ayah aku one-way dengan sekolah. kalau tumpang ayah aku, maksudnya aku akan sampai sekolah lewat..orang dah masuk kelas baru aku sampai. hari hari biasa, aku jalan kaki ke sekolah. zaman sekolah adalah zaman aku observed corak hidup kawan kawan aku, hubungan mak ayah dengan anak..sambil aku tekad aku tanak jadi macam ayah aku.. aku tengok kawan aku mak ayah hantar, salam cium tangan, cium pipi. aku pernah tidur rumah kawan baik aku, aku tengok diorang bergurau dengan ayah diorang. aku dan adik beradik tak pernah gurau dengan ayah aku sebab ayah aku guna hukum “aku bapak, aku bukan kawan korang.” jadi, bergurau dengan ayah aku tak pernah wujud. even untuk anak lelaki. aku try solat kat rumah dulu masa kecik-kecik, tapi tanpa bimbingan lama mana la sangat amalam tu nak lekat. lama lama hanyut…sampai aku dapat “turning point”

ayah aku ni kalau dia minta tolong kau, dia akan bagi ayat arahan bukan ayat permintaan. then, bila kau salah buat benda yang dia minta, ayah aku takkan tunjuk pun how to do it right..yerlah, bukan semua benda kau reti. aku pernah kena tolong ayah aku cat kereta. ayah aku suruh gosok dengan kertas pasir. korang tahu la budak sekolah rendah, takkan sama macam mesin la kan…sekali ayah aku maki bodoh, bangang, tak leh harap, babi, anak haram, semua keluar..ha nak bagitahu ayat maki tu biasa dah bagi kami..janji ayah aku minta tolong then kau buat salah, kau tadah je lah telinga. lepas tu ayah aku ni suka cakap perli-perli. berdesing la telinga kau dengar. tu belum sepak terajang lagi. ala ala dalam gelanggang tinju. adik aku pernah kena rembat dengan rotan sampai menitik darah, mak aku pernah kena letak parang kat leher sebab tak bagi duit, abang aku kena tampar muka. tapi paling kesian mak aku la. macam punching bag. semua salah atas dia. semua belanja atas dia. gaji ayah aku, ayah aku belanja sorang. gaji mak aku? belanja semua yang wujud dalam rumah. asal benda berkait dengan ayah aku, mesti hujung hujung akan jadi masalah. berapa banyak duit mak aku habis kena “paw” dengan ayah aku lepas tu tipu mak aku itu ini.

bila dah besar, masing-masing dah kawin. alhamdulillah kami semua dapat jodoh orang baik-baik. yang perempuan dah tanam awal-awal tanak suami macam ayah. yang lelaki semua tanak jadi macam ayah. cuma ayah aku tetap macam ayah aku yang dulu. sebab kitorang semua tahu perangai ayah yang ada perempuan simpanan, judi, merokok jadi kitorang cuma bagi duit dekat mak. ayah aku bunyi la juga sebab tak bagi dia tapi kami buat bodoh je lah. kalau balik kampung, sebolehnya aku akan elak bersembang dengan ayah aku. bukan sebab aku dendam, tapi ayah aku tetap suka maki kau bila kau tak sependapat dengan dia. kadang-kadang kena maki depan bini.

aku sebolehnya tanakla bini tengok perangai buruk ayah aku. anak anak pun aku tak suka diorang rapat dengan atuk diorang sebab ayah aku pakai konsep “biar kena dulu nanti dia tahu la”. anak aku main gunting, ayah aku gelak. anak aku main pisau ayah aku gelak, anak aku acah skru driver kat adik dia, ayah aku gelak. anak aku panjat tangga, ayah aku gelak..aku pula jenis suka fikir ke depan. kalau tersadung, tercucuk biji mata ke apa ka yang susahnya aku dan bini. ayah aku masa tu akan salahkan kau sebab tak kawal anak. ayah aku merokok depan anak anak aku jadi aku tak suka. aku risau anak aku terikut. ayah aku ni jenis manusia yang tak nampak salah sendiri. kiranya kalau dia salah pun dia tetap betul. ayat legend ayah aku “kau takkan menang kalau lawan dengan ayah.biarpun ayah kau salah”

bila aku baca kisah korang tentang ayah baik, hero korang..aku tanamkan dalam hati aku nak jadi ayah macam ayah korang. sengsara jiwa ada ayah macam ayah aku jadi aku tanak anak-anak aku rasa apa aku rasa. Aku harap banyak ceramah, atau peringatan tentang tanggungjawab mendidik anak-anak supaya takda dah jenis manusia macam ayah aku. kehebatan ummah bermula dari rumah. kalau ketua dah “kelaut” macam mana nak hasilkan ummah yang hebat. Aku bersyukur satu benda, disebabkan ketabahan dan kecekalan mak aku, doa doa orang teraniaya macam mak aku, maka kitorang semua di jalan yang lurus. kisah mak aku?? wanita paling hebat, paling cekal, paling tabah yang pernah aku jumpa. kalau korang minta, mungkin aku akan tulis cerita tentang mak aku. bukanlah ayah aku takde kebaikkan, tapi boleh kira dengan jari. susah nak cari kebaikkan dalam kelamnya perbuatan.

jadi, korang bersyukurlah korang tidak diuji, tidak ada dalam kedudukan kami. aku tak tahu apakah aku sedia untuk berkhidmat untuk jaga ayah aku bila dia dah takde upaya nanti. Aku harap tuhan tak bolek balik hati aku ketika tu. cuma aku doa, ayah aku tak mati ketika dia sedang buat maksiat. jadilah ayah yang baik supaya dapatan kita di masa depan juga baik.

– -alamdanmanusia-

Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *