Hargai Selagi Masih Ada

Saya Fiera (bukan nama sebenar). Saya anak bongsu dari empat adik-beradik.

Saya dibesarkan… nak kata mewah pun tak juga. Saya ni biasalah, bongsu.

Ibu ayah pun dah tua, tapi saya dibesarkan dengan kurang kasih sayang bapa sebab ayah saya tak pandai nak tunjukkan kasih sayang dia.

Dulu saya benci ayah saya. Bila dia ada, saya rasa menyampah, tak suka, macam-macam lagi lah.

Start umur 12 tahun, saya rasa benci kat dia sebab mak saya ada cerita yang ayah saya ni dulu kaki perempuan, baran dan kuat mengarah.

Bila saya makin besar, saya makin benci ayah saya.

Kadang bila dia masuk bilik saya, saya akan rimas. Tu pun dia masuk sebab nak ambil gas je sebab dia ada asma.

Dan nak dijadikan cerita, pada tahun ni, 2025, saya berumur 15 tahun. Asma ayah saya macam makin teruk. Kalau boleh, setiap bulan lah dia masuk hospital.

Dan yang saya tak boleh lupa, pada awal puasa dia masuk hospital, dan pada awal raya pun masuk hospital.

Dan siapa sangka, raya tahun ni adalah kali terakhir saya beraya dengan ayah saya.

Ayah saya meninggal pada raya ke-27, pada 25/4/2025. Masa tu saya rasa kosong.

Dan lepas ayah saya tiada, mak saya asyik nangis.

Dan start dari situ baru saya tahu yang ayah saya ni baik rupanya, cuma dia tak pandai nak tunjuk kasih sayang dia sebab dia membesar pun mak bapak pilih kasih.

Jadi, selepas ayah saya ni tak ada, baru saya tahu dia baik dan sayang kat anak-anak dia sebenarnya.

Dia siap tulis lagi birthday anak-anak dia kat kertas. Dan sekarang saya menyesal.

Kalau lah boleh putarkan masa, saya nak peluk, cium dan layan bapa saya tu elok je.

Tapi tulah… masa pun dah tak boleh putar. Saya harap bapa saya boleh maafkan saya.

Saya nak pesan kat semua, hargailah selagi masih ada ibu bapa.

Jika mereka dah tiada, hidup kita akan rasa kosong.

Tu je dari saya,

– Fiera (Bukan nama sebenar)

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *