Nama aku nana. sebelum ni, aku sangat ketagih chatting. aku suka berborak dengan orang yang aku tak nampak dalam dunia maya. pada aku, diorang tak nampak aku depan mata. ye, aku seorang yang berisi dan chubby. berat sekitar 75kg++. sebab tu aku pilih medium chatting online, sebab aku jenis takda confident nak mulakan perkenalan kat luar.
kat sini aku nak cerita akibat aku suka chatting, supaya sapa2 yang baca bolehlah jadikan iktibar supaya tak jadi kat korang pulak next time.
first time dulu aku bercinta lepas spm. dia add aku kat yahoo messenger, and kitorang chatting. lama2, aku couple dengan dia. setahun kemudian, setelah pelbagai janji manis ditaburkan, aku putus dengan dia sebab dia ada perempuan lain kat belakang aku sebab dia kata aku busy study kat u and abaikan dia. hurm.
then aku bebas. lama2 aku jadi ketagih chatting sana sini. masa tu aku suka chatting kat yahoo chat tu. boleh pilih region bagai tu. haha. then ada seorang hamba Allah ni kata dia nak datang bandar aku tinggal, dia kata nak jumpa aku sekali dengan buat kerja dia sikit. masa tu dia mintak aku bawak laptop untuk dia pinjam (nak buat kerja katanya). aku pulak lurus percaya bawaklah laptop tu. sampai kat mall yang kitorang janji nak jumpa tu, dia ajak makan pizza. sebelum tu,aku tumpang letak laptop dalam kereta dia sebab berat nak bawak. bila nak bayar, muka die berubah. dia kata wallet dia takde. die teraba sana sini poket dia cari wallet. pastu dia mintak aku bayarkan dulu. nasib akak bawak duit. haha. maklumlah, baru habis belajar, duit pun ade 100 je dalam tangan. dia beria call kakak dia minak transfer duit la apa la. dia jalan cepat2, muka cuak semua. dia kata dia nak balik kl nanti takde duit la bagai. aku pun jadi cuak la tengok dia gelabah semacam. aku pun tak sampai hati hulur la kat dia dalam 100 (cucuk atm). dia suh aku tunggu kejap dekat satu cafe tu, dia nak cuba cari wallet dia dalam kereta. sudahnya, dua jam kemudian tak nampak batang hidung dia. aku pun masa tu kaki tangan menggeletar sebab tak sangka kena tipu. yang aku concern bukan duit tu, tapi laptop yang banyak kenangan hadiah ayah aku sebab aku dapat masuk u. masa tu rase nak menjerit je kat situ. tapi aku beringat jugak la ramai orang. huhu
masa tu rasa serik dah, taknak chatting dah. tapi kalau dah ketagih tu, susah jugak nak buang. aku berjinak2 pulak dengan wechat masa awal2 wechat keluar tu. masa ni dah kerja dah. dah ada kereta, kerja kat kl. aku ketagih wechat pulak. niat aku satu, kalau dapat kenal dengan lelaki yang baik, aku nak ajak kahwin terus.
first ada orang ajak jumpa, lepas aku balik je dia terus block aku. yela, aku tak cantik kan. sedar diri. lepas tu, ada orang ajak jumpa, ajak makan. tup2, dia bawak aku dengar ceramah MLM. alamak. sakit hati rasa masa tu. aku ni dah la cepat annoying kalau orang menjerit2 camtu (sapa yg pernah pergi ceramah MLM mesti faham). time lepak kat mamak (lepas ceramah diorang lepak), dia panggil kepala2 dia semua suruh brainwash aku ajak join MLM diorang. aku pulak jenis tak boleh tidur lewat. sepanjang diorang duk brainwash aku tu, aku buat muka straight face je. pi mampus kau la nak kata aku sombong ke apa ke. siap cakap aku berlagak tak nak tolong mak ayah senang. pffft.
seterusnya, ada beberapa orang ajak jumpa and semuanye aku tolak sebab dah dapat hidu yang diorang nak ajak aku join MLM jugak. memang tak la. agak dah lama lepas tu, aku kenal dengan sorang lelaki ni. nampak baik. dia ajak jumpa. bila dah makan and borak kat bukit ampang tu, dia ajak balik. rupanya dia menyinggah tepi satu kawasan rumah flat yang gelap. nak ajak aku ringan2. tapi alhamdulillah sangat, aku dapat lepas sebab aku cakap aku tengah period heavily and aku buat muka tengah sakit perut sambil menangis (tipu2 je). agaknya lelaki tu geli darah, cepat2 dia hantar aku balik. and sepanjang perjalanan balik tu aku menangis pura2 and dia gelabah mintak maaf kat aku. dia kata dia sayang aku la nak kahwin dengan aku la (sorry, banana dont fruit two times). aku pun ye kan aje sebab kepala aku fikir nak balik je. oh ye, dia tak tau rumah aku kat mana. aku park kereta kat kawasan kejiranan depan rumah aku. sampai rumah aku perasan handphone aku rupanya dia cilok and duit dalam purse rm 50 pun hilang.
kejadian tu memang betul2 bagi impak buat aku la. aku tetap ketagih chatting tapi aku taknak jumpa orang dah. orang ajak jumpa semua aku elak macam2. takut benda tu jadi lagi. and sekarang? aku dah kahwin. alhamdulillah. kenal dari wechat jugak and nampak dia bersungguh2 nak kenal aku and terima aku seadanya. baru 2 kali jumpa, dia terus jumpa mak ayah aku and things getting smoother. syukur, bulan depan genap setahun kami kahwin. korang doakan la aku dapat cahaya mata pulak ye. :) opps lupa, aku dah berjaya buang tabiat chatting ni lepas aku kenal dia and dia pun sama :)
pesanan kat sini, untuk siapa2 yang suka chatting macam aku tu, jangan la berani2 jumpa orang yang korang tak kenal ni sorang2. macam2 boleh jadi. alhamdulillah, apa yang jadi kat aku, tak seteruk yang orang lain kena. tapi tetap kena beringat jugak. ye, aku tak berani report polis kes2 yang jadi kat aku ni, sebabnya? aku malu. kawan2 aku tak tau satu apa pun yang jadi kat aku. even laki aku pun aku tak berani cerita. cukupla aku sorang beringat. tapi kat sini aku cerita, supaya korang dapat pengajaran jugak. plus, kat sini korang bukan tau pun aku sapa kan. okey? terima kasih!
– nana
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit