Assalamualaikum. Saya Mrs. Lonely, berumur 30-an, tunangan orang, adik beradik 4 orang.
Al kisahnya, ibu saya diserang penyakit stroke tahun lepas menyebabkan dia terpaksa terlantar di atas katil seumur hidup. Sejak itu, saya tinggal bersama ibu dan abang saya yang juga masih bujang.
Abang saya lagi dua orang, seorang sudah berkahwin dan tinggal jauh di luar negeri.
Abang saya yang seorang lagi tinggal berdekatan, jarak dari rumah tak sampai 30minit, sudah berkahwin dan mempunyai 4 orang anak yang comel.
Masalah saya sekarang ialah tanggungjawab menjaga ibu terletak penuh di atas bahu saya dan abang saya yang masih bujang ni.
Kami okay saja nak jaga tapi masalahnya, kami tiada masa langsung untuk diri kami sekarang.
Abang yang tinggal dekat tu pon, kami request datang melawat seminggu sekali pon susah, nak kata jauh, negeri yang jauh2 boleh pulak dia pegi vacay. Tapi nak suruh melawat ibu yang sakit ni pon susah.
Tak kesah lah datang walau sejam dua jam, walaupun tak tido di sini, datang la bawak cucu hiburkan hati ibu ni atau pon at least offer dekat kami yang memang jaga 24/7 untuk rehat sekejap. Tapi tak de.
Jadi saya nak tanya kepada orang2 yang dah berkahwin dan dah ade anak2 ni. Korang tak takot ke bila acuh tak acuh jaga ibu/bapa yang sakit ni… nanti anak2 korang pon buat benda yang sama dekat korang?
Saya tanya je sebab kadang2 saya tak faham dengan perangai macam tu.
Ya saya tau ibu kami mungkin tak layak dijadikan ibu contoh tapi dia tetap seorang ibu.
Dan kepada wanita yang bergelar menantu. Selalu lah ingatkan suami kamu untuk melawat ibunya yang sakit, bukannya sekadar jaga diri sendiri.
Itu sahaja. Sekadar luahan seorang anak perempuan tunggal..
– Mrs.Lonely (Bukan nama sebenar)
Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit