Hai, assalamualaikum. Nama aku Rii, ni kali ketiga aku confess kat iium ni harapnya admin tak bosan nak approve post aku hehe. Aku nak meluahkan rasa yang terbuku di hati ni.
Ringkaskan subjek, aku rasa ramai yang tahu macam mana dugaan nya sebagai kakak sulung ni kan. Kena bertabah, kena kuat hati, kena uruskan banyak hal, kena jadi tulang belakang, kena pandai jaga diri, bla bla bla. Mungkin satu satu tahap sampai rasa give up dan mula keluarkan soalan banyak tanya pada Tuhan. Dalam kes aku, mungkin tak seteruk keluarga lain tapi aku rasa beratnya menanggung sejak Abah aku meninggal dan tak lama lepas tu adik aku nak sambung belajar IPT. Fyi, adik aku cuma dua orang dan dua-dua tu perempuan.
Pendekkan cerita lagi, disebabkan hanya aku seorang yang ada lesen kereta dalam family maka bermula lah tugas aku sebagai pemandu ke sana sini. Mak aku nak ke sana, adik aku nak ke sini, aku layankan sahaja sebab diorang je family yg aku ada. Hinggakan adik aku masuk belajar kat Dungun pun sanggup aku drive dari Johor ke Dungun bila adik aku masuk semester baru dan bawa barang rumah sewa. Aku rasa Dungun tu macam dah jadi kampung aku yang ketiga, semua jalan shortcut aku masuk, haha. Adik aku sorang lagi belajar dekat je, dalam Johor juga nasib baik Tuhan bagi mudah. Kalau sorang kat pantai timur, sorang kat laut utara, mampuih aku jahh.
Ceritanya sebagai kakak sulung ni, sememangnya kena bersabar dengan banyak benda. Nak nak lagi bila mak aku bela sangat adik aku, aihhhh rasa mcm hentak hentak kepala aku kat dinding menahan sakit hati. Salah kita, dah memang kita yang kena. Salah dia pun, kita juga yang kena. Ditambah pula bila adik melawan cakap, taknak dengar nasihat, kita cakap elok dia balas tengking. Ehh memang mencabar kredibiliti aku sebagai seorang kakak lah senang kata. Pernah juga sekali tu aku penat drive hantar adik aku ke rumah sewa dia kat Dungun, sampai pukul 4 pagi macam tu. Ada la teknikal problem sikit pasal rumah sewa, adik aku tak inform tuan rumah yang dia nak dtg ambil kunci mcm tu lah (aku tak ingat haha) membuatkan aku bengang sbb aku penat dan nak baring rehat. Sekurangnya kalau dah bgtau tu boleh la tuan rumah tu tinggalkan kunci kat kotak pos ke apa dan tinggal datang ambil je walaupun sampai pepagi buta so takde la nak mengganggu tuan rumah. Jadi aku bebel sikit lah kat adik aku pasal ketidak-profesional-nya dia membuat perancangan. Lepas tu adik aku balas pendek je, “Siapa suruh kaklong hantar sampai Dungun, orang tak mintak pun”. Ya Tuhan, Allah jelah tahu masa tu mcm mana aku menahan sekepal penumbuk daripada terlepas ke muka dia. Haha. Nasib baik lah aku waras lagi, hm.
Alkisahnya aku baru je lepas lempang adik aku petang tadi, haha. Taktau tersampuk hantu apa terus aku nak hamuk naik angin. Boleh juga dikatakan aku memendam dah lama, memikirkan nama je kakak tapi tak pandai mendidik adik. Banyak kali terasa hati tapi aku lupakan sebab benda kecik tak payah dipanjangkan. Aku takde adik lain, diorang je adik adik aku. Mungkin juga sebab aku ni perempuan jadi mudah juga tersentuh kecik hati dengan perangai adik aku. Sesekali rasa diri ni tak guna betul jadi kakak. Berbalik pasal kes lempang adik aku tadi, aku takde la rasa puas hati bila tangan aku sampai ke pipi dia. Makin rasa geram sbb adik aku boleh sambung main phone seolah aku ni batu tunggul kayu. Jadi aku berambus dari situ, pergi tempat lain sebelum kaki aku pulak naik. Aku pergi ambil wudhuk, tak lama lepas tu azan. Lepas solat tu terbayang semula apa yang aku buat, apa yang adik aku cakap. Macam ni ke rasanya bila seorang anak melawan cakap mak ? Ini baru adik, belum lagi seorang manusia yang dilahirkan dari rahim sendiri. Allah, peritnya rasa ! Tipu lah kalau aku cakap tak menangis. Aku istighfar banyak kali, istighfar banyak banyak sampai hati aku tenang semula. Lagipun bukan nya first time aku rasa sakit hati begitu, chillax balik. Pendekkan cerita, aku saje tak tegur adik aku nak tengok dia nak minta maaf ke tak dgn aku. Kalau taknak minta maaf pun, dia nak tak tegur aku. Tapi aku juga yang kalah. Aku ambil peluang bila dia sesorang dalam bilik. Muka takde perasaan langsung minah tu, ceh. Dimulakan dengan pelukan, aku bisik kata hikmah, “Kaklong minta maaf, terlepas tangan pada awak”. Ok selebihnya takyah la aku ceritakan nanti jadi drama korang kena sediakan tisu pulak, haha. Setel masalah.
Ada yang kata aku terlalu manjakan adik aku. Layankan apa yang dia nak, susah payah drive sana sini sebab nak ikutkan kemahuan dia. Okay, firstly sumpah aku tak reti nak manjakan orang walaupun adik aku sendiri. Aku cuma jalankan tanggungjawab aku sebagai manusia yang ada komitmen pada keluarga. So far, adik aku takde minta benda-benda mengarut yang melampau selagi aku mampu aku buat dan aku tunaikan. Secondly, hidup aku dengan diorang hanya pada masa ni sahaja. Mana lah tau esok tetiba sampai ajal, takpun sampai jodoh aku terpaksa lah tinggalkan diorang, hah. Aku tak merasa hidup sebagai adik, dan aku teringin nak ada kakak yang melayan aku dengan baik. Jadinya adik aku yang dapat kakak, aku nak diorang rasa beruntung dapat kakak yang baik macam aku, ecehh. Tak salah pun kalau aku nak manjakan adik aku sendiri, bukannya orang lain pun. Buruk macam mana pun, aku sayang adik adik aku. Perangai aku pun buruk juga, dan masih lagi diorang panggil aku kakak.
Nasihat aku kepada kakak kakak di sana, bila nak marah tu berpada pada. Tak semestinya kau kakak, kau boleh mengarah semua benda pada adik adik kau. Nak minta tolong, panggil elok elok. Kalau dia taknak ikut cakap kau, jangan terus maki tengking sebab diorang ni adik sampai bebila pun diorang akan ada perangai ‘rebel’ walaupun dah besar panjang. Tapi jangan lah biarkan terus, ambil masa berdua untuk korang meluahkan rasa isi hati masing masing. Kadang kadang si adik ni sendiri rasa takbest jadi adik, benci ada kakak. Kalau boleh diorang pula nak jadi kakak supaya diorang boleh mengarah. No-no, jadi kakak ni bukan ‘kuasa’ untuk kau mengarah, tapi untuk kau tunjuk contoh yang baik. Kakak-kakak sekalian, tak semestinya korang betul korang kena ego tunjuk keras kepala tunggu adik kau minta maaf kat korang. Tak salah pun kalau korang minta maaf dulu, tak mati pun lah. Tak jatuh martabat kau tu. Kau tunjuk kuasa diktator kau tu memang sampai bila bila pun adik kau takkan hormat kau.
Istimewanya jadi seorang kakak ni, kau akan berfikiran matang secara tak langsung. Segala hal yang berlaku akan didik kau menjadi seorang yang penyabar. Dan bila dah namanya matang, jangan lah dok tunjuk perangai menyinga tu doplohpatjam seriously ugly doh. Jangan marah tengking tengking, awak tu perempuan tak manis tinggi tinggi suara. Tp dalam kes sedas lempangan itu tadi aku mengaku silap aku sebab dipengaruhi banyak beban dalam fikiran. Aku pun tak cakap lah aku matang sangat, ada juga sesekali berperangai kayaknya anak kecil gitu. Tapi by time aku belajar untuk jadi seorang kakak yang lebih baik, sebab aku nak adik adik aku enjoy hidup dengan aku sebelum masing masing ada komitmen lain satu hari nanti.
Tak lupa juga untuk korang yang berstatus adik adik, kitorang yang kakak kakak ni kalau marah tak lama. Menyinga kejap je waktu lapar, dah kenyang nanti elok lah tu biasalah perempuan. Adik adik sekalian, harapnya janganlah dok testing kesabaran kami ni. Kalau tak puas hati tu, jangan melawan dengan suara tapi jangan pendam selamanya. Ambil inisiatif minta maaf bila duduk berdua, jangan dok simpan sampai ke raya, jangan tunggu sampai kiamat baru nak minta maaf. Kami si kakak kakak ni terkadangnya marah tak tentu pasal sebab beban menanggung masalah sekeliling, tak pernah marah sebab benci. Gaduh macam mana pun, hubungan tu takkan putus. Masam muka mencuka, esok esok baik semula. Tapi aku taktau lah kakak korang jenis yang macam mana kan, haha. Bye.
– Rii
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit