Terima kasih educator. Yes. Sy pun selalu baca confession about depression so that sy tak rasa sy keseorangan.. utk dengar cerita org lain, baca komen, mcm mana diorng handle depression. Tapi, saya masih sembunyikan yg aku ada depression sebb sy cuba deny setiap kali sy ada niat utk jumpa/call any therapy agencies. Even post educator pun aku x berani nk like or komen sebb aku takut org yg kenal aku akan perasan.
Saya mula perasan sy ada masalah utk tak nak berckp atau berjumpa sesiapa, and even sy boleh tidur dlm bilik sy hanya ada botol air je selama 4,5 hari, kadang2 seminggu kalau tiada sesiapa di hostel. Di rumah, sy x kira org ckp sy ank x berguna, or manusia plg pemalas sebb memng betul. Sy hanya bgn kalau mak aku paksa and masuk bilik sy. Mandi, makan, then masuk semula bilik. Semua ni dari saya umur 12 or mungkin lagi muda dri tu.
First cut masa form 4. Sy x tahu pun ada org yg suka cederakan diri sendiri sebb sy x de phone dan tak tau nk guna apa2 yg berkaitan internet pun masa tu. Sy cut sebb saya rasa itu je cara sy utk rasa sesuatu. Kalau aku marah, sedih, tapi x tahu mcm mana nk hilangkn perasaan tu, aku cut. Pernah cuba utk commit suicide, masa form 4 juga. Tapi kwn sy tiba2 sibuk dtg dkt balcony sekolah, and dia sendiri buat acah2 nk tolak sy. Masa tu baru aku tersedar dri dunia aku.. takut juga kalau jatuh betul2.
Lps masuk u, sy kena kurangkn cut sebb bilik uia ni x de privasi sgt and busy dgn assignments. Dpt pulak roommate jenis suka terjah tiba2. Kadang2 sy rasa bagus juga kenal manusia2 yg jenis membawang ni sebb elakkn sy dari buat benda lain.
Actually, masa awal2 masuk u, disebabkn sy x boleh nk cut, buat sy makin lemah.. mcm addicted. Sy kena dismissed (tapi readmitted) sebb, tiap kali sy failed utk cut, sy rasa sy lemah sgt, even utk ke kelas. Sy ponteng byk kelas, x tidur mlm, x faham apa2 yg diajar. Blank.
Sy masih dlm situasi ni, dan benda yg apa yg buat sy paksa diri utk ke kelas,study, sebb sy takut sy di dismissed sekali lagi. Saya tak kisah kalau sy sebatng kara, tapi masa sy dpt surat dismissed tu, sy balik rumah, parents sy dpt surat tu juga, sy tgk diorng hilang harapn dkt sy. Memng betul, tekaan diorng. Sy x pergi kelas, tidur. Aku diam. Sejak dri tu, memng lps sy dpt masuk semula, panggiln ank x berguna tu masih Ada, pemalas, and now, sy pun x tau kenapa sy masih ada dkt sini.. even course yg sy dpt lps dismissed ni pun dipertikaikan. Diorng mcm dah x peduli langsung dgn hidup sy, redha mungkin.. and that’s what make it worse .
Saya cuba utk jumpa kaunselor, tapi haritu dah depan pintu, dh masuk, tgh tunggu student dpn sy beratur, sy rasa sy tak mampu.. terus kluar dri office tu. Sy tak de kwn. Tiap kali sy berkawan, sy akn sakitkan diorng.. sy x pandai nk berckp dgn org, about me, my family.. org yg kenal sy pun hanya tahu nama saya, course, asal.. sy tak pernh cerita dekat sesiapa pasal ni. Sy takut sy cuma ikut perasaan. Sy selalu baca Quran, solat taubat. Sy x cerita buruk pasal org, tapi org selalu fitnah sy mcm2. Sy tak tahu kenapa sy kena mcm ni. Idk what to do anymore..
Dah ramai yg aku jumpa, bila aku cerita aku kenal seseorng pasla masalh ni, which is aku.. diorng akn ckp diorng faham, kenalkn dgn diorng.. then bila aku rapat dgn diorng, masing2 memfitnah aku, ckp aku ni sombong, bajet bagus, selalu buat diorng sakit hati sedangkn sy treat diorng cara diorng treat st. Kau suka perli, aku perli kau, kau beritahu satu kelas.. maaf kalau ayt sy agak pening utk dibaca.. I’m on caffeine overdose rn cause I am toxic. Haha.
– Many names
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit