Rindu Seorang Anak

Assalamualaikum, saya Ika (bukan nama sebenar), berkahwin, belum mempunyai cahaya mata, anak sulung dari 3 adik beradik.

Saya cuma ingin menyampaikan luahan rindu saya pada orang yang bergelar ayah. Saya membesar dengan ibu dari kecil, dan adik saya yang bongsu sudah pun meninggalkan kami waktu berumur 3 bulan kerana sakit (al fatihah).

Ayah datang dari keluarga senang, arwah tokki dan arwah tokwan bergelar Dato’ dan Datin. (al fatihah). Sepanjang ayah kahwin dengan ibu, kami menumpang di rumah arwah tokki.

3 bulan pertama kahwin ayah seorang kaki mabuk, kaki pukul, kaki perempuan dan aku pun pernah dia campak sebab aku lambat nak ke tuisyen abacus. Jadi dari kecil kami mmg jarang manja dengan ayah.

Jika ingin bercuti arwah dan abang (sampai sekarang belum berkahwin) saja yang bawa. Tokki meninggal tahun 2004. Aku hilang orang yang sangat aku sayang, sejak tokki meninggal ayah jarang ke rumah. Dan ibu dapat tahu ayah sudah pun berkahwin lain.

Jadi kerana peristiwa itu arwah tokkwan sering bertanya kepada ibu bila nak keluar dari rumah yang kami duduk waktu tu. Ibu buntu, nafkah tak ada, duit simpanan yang tokki bagi pun merosot.

Akhir pilihan ibu sewa sebuah bilik berdekatan asrama agama tempat aku belajar. Di bilik tu kami tidur, kami makan, kami masak. Ada sekali ibu minta ayah beli barang dapur ayah campak depan bilik cakap rumah tu macam reban ayam.

Aku ingat benda2 kecil yang jadi namun masih terpahat antaranya :

1. Ayah tak pernah bagi aku duit belanja. Semua ditanggung abang ayah, dari aku kecil, belajar uni dan sampai aku bekerja dan berkahwin sekarang ni selalu tanya duit rumah ibu cukup ke?

2. Ayah beli sebuah rumah di damansara untuk dia duduk bersama ibu tiri dan anak2 mereka dan ibu minta hak dia tapi ayah cakap duduk sajalah sekali satu rumah. Ibu undur diri.

3. Ibu besarkan kami dengan saga buruk dan ayah membelikan kereta baru untuk ibu tiri. Sampai sekarang aku tak malu naik saga buruk tu. Kadang2 beli barang pun orang tengok terpikir ni kereta ke apa, haha.

4. Ayah sering bawa keluarga tiri bercuti, dan print gambar 4r untuk kami tengok.

5. Ayah sering mengeluarkan belanja untuk anak lelaki (adik tiri) aku. Mungkin dia lebihkan dia kerana belah ibuku hanya ada 2 anak perempuan.

6. Ayah tak pernah tanya keadaan aku waktu aku belajar di johor, mahupun di selangor. Ayah hanya datang waktu aku konvo. Urusan belajar aku sendiri yang buat, duit yuran aku sendiri yang cari. Orang lain masuk U ibu ayah hantar, aku menumpang orang.

7. Waktu cuti sem aku bekerja sambilan untuk cari duit yuran sem seterusnya.

Pernah sekali aku minta ayah RM20 buat belanja ke kerja tapi ayah jerit2 kata aku anak yang menyusahkan dan paling terkilan dia pass telephone pada ibu tiri aku ibu tiri aku jerit benda yang sama. Itu baru pertama kali aku minta belanja.

8. Ayah aku senang hospitalized, jadi waktu dia admit dia tak mahu ibu tiri aku yang jaga, dia mahu ibu aku yang jaga.

Satu masa kami taktau dia discharge (ibu tiri sengaja tak bagitau), kami datang beli makan sushi dan secret recipe sebab ayah kata teringin, sampai hospital nurse cakap dah discharge.

9. 26 tahun aku tak pernah beraya mahupun beri ucapan raya pada ayah. Kerana dia tak pernah ambil tahu perihal keluarga kami.

10. Sepanjang aku belajar duit pt aku serahkan pada ibu separuh sebab ayah aku mmg tak ambil tahu. Ibu aku makan ke minum ke. Ibu aku ambil upah niaga kuih. Jadi sarapan kuih ibu, lunch nasi lauk ikan, dinner kuih ibu.

11. Yang paling aku terkilan, aku pernah cakap dekat ayah aku, “ayah lepaskan lah ibu, sampai bila ayah nak macam ni” boleh pulak dia maki aku cakap, “kau tunggu aku m4ti dulu”. Aku ni kang nak doakan dia cepat m4ti pun tak boleh jugak.

12. Urusan kahwin ayah tidak langsung membantu, tapi sibuk nak jadi wali untuk akadkan aku. Jujur emosi aku flat waktu aku nikah. Orang lain nikah nangis2. Aku nikah aku harap orang lain yang akadkan aku, muka aku ketat je. Photographer letih suruh aku senyum.

Sekarang umur aku 29, aku masih duduk dengan ibu. Aku berat hati nak tinggalkan ibu walaupun suami ajak pindah. Aku sedih dengan kehidupan ibu. Dimana dia deserve jauh yang lebih baik dari sekarang.

Aku dan adik aku kerja untuk membayar hutang pajakan/ pinjaman ibu sepanjang membesarkan kami. Waktu covid pun kami terpaksa pajak gelang kahwin aku dengan izin suami. Suami pun banyak tolong ibu belikan barang rumah bulan2.

Aku sedih. Kalau aku m4ti, apa nasib ibu aku. Aku belum mampu belikan dia rumah, bawa dia untuk umrah/haji. Belanja bulanan pun kadang2 terbabas. Tp ibu faham keadaan kami yang menanggung hutang2 ibu. Apa ibu nak aku cuba tunaikan.

Jika ayah aku punyai ruang untuk membetulkan kesilapannya sekarang, aku harap dia sudah bertindak. Aku sudah failkan penceraian untuk ibuku dan ibu redha sewaktu aku bawa dia ke mahkamah.

Aku harap jika nyawa ibuku panjang, ada orang yang nak jaga dia. Aku harap dapat rasa kasih sayang seorang ayah lagi. Demi Allah, sehingga sekarang aku masih menangis terkenangkan sikap ayah aku.

Ibuku layak terima yang lebih baik dari kehidupannya sekarang.

Aku pernah suruh ibu kahwin lain, cari ayah untuk aku tapi ibu tak nak. Haha.

Aku rindu nak dapat kasih sayang seorang ayah.

Walaupun bukan dengan ayah sebenar aku. Moga tuhan kabulkan impian aku.

Aamiin.

– Ika (Bukan nama sebenar)

Hantar confession anda di sini -> https://iiumc.com/submit

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *