Hai. Boleh panggil aku bunga. Aku perempuan. Em, bab perasan ni. Memang kadang tu tak boleh elak. Ada manusia yang cepat perasan. Ada manusia yang lambat perasan. Okay, lepaskan konteks yang ni. Aku nak cerita pasal aku sikit.
Aku ni jenis taktahu malu. Sikit lah. Aku pegang prinsip; AKU WAJIB TAHU APA YANG AKU NAK TAHU. Dah lama pegang prinsip ni, somehow, banyak susahkan aku. Dari prinsip ni, korang kena faham,
1. Aku suka semboro tanya orang apa yang aku nak tahu-whatsapp medium yang paling kerap aku guna. Basically, soalan yang aku rasa orang boleh bagi pendapat/jawapan, aku akan tanya. Soalan yang aku dah buntu mana nak tahu jawapan dia. Aku kopipes atau kadang tu forward ayat yang sama dan aku htr pada yang aku rasa boleh jawab. Minimum 5 org. Aku ni jahat, aku nak dapatkan jawapan cepat. Aku taksuka tanya grup sebab krik krik. Dan selalunya, 5 orang minimum ni adalah orang yang sama. Sampai satu masa, aku buang satu demi satu. Sampai tinggal sorang, memang habislah kau. Aku tanya. Semua ni lepas aku observe jawapan2 dan conversation. Tidak semberono pilih yang satu. Poyo kan aku.
2. Aku suka semberono tanya satu soalan random. Saje nak tengok macam mana respon dan jawapan orang. Mesti ramai yang rimas, tapi i cannot control. Contoh soalan random; Coklat apa yang paling sedap? Semua jawapan diterima (bluetick juga). Selalunya, yang dapat soalan ni orang yang recently in-contact dengan aku. Sebab aku ni pelik orangnya, aku set objektif dan aku akan buat laporan untuk aku sendiri faham dan baca. Seronok je aku rasa jadi pelik gini. Selalunya 10 orang akan dapat soalan random ni.
3. Keputusan aku yang biasa-biasa. Orang lah akan kata kalau pointer 2 lebih, tapi, aku hepi je dengan keputusan aku. Apa yang aku faham, aku kena usaha yang terbaik. Dan prinsip nak tahu ni lah sedikit mengganggu. Aku nak tahu. Aku perlu tahu. Beza kan dua ayat ni? Kat sini lah sebenarnya perasan tu main peranan. Aku tanya kau selalu bukan sebab aku suka kau. Tapi, aku percaya kau akan beri jawapan yang terbaik. Aku hargai orang yang macam ni. Soalan lari silibus sebab aku nak tahu jawapan dia.
4. Aku ni jenis hati batu. Aku taktahu macam mana, tapi, aku selalu toughkan hati dengan kata. Cinta ni letak tepi. Jadi profesional. Kau ws lebih satu orang lelaki. Mesti dia juga ws lebih satu orang perempuan.
5. Aku ni cepat terharu. Aku hargai little things. Contoh, orang tanya khabar. Orang yang tiba ws bagi semangat. You gain my respect. Aku hormat kau. Aku sayang orang yang macam ni. Aku sayang je semua orang, entah mana aku belajar. Tapi, jangan tipu aku. Sekali tipu, susah nak percaya dah.
Sebenarnya, dari point kat atas, aku nak bgtahu aku ni jenis straightforward. Aku tanya selagi benda tu tak terlalu sensitif. Pernah sekali tu, kawan aku geram nak tahu yang crush dia dah kahwim ke belum (dp gambar budak). Geram je aku, sebab sekali dua tiga kali takpe. Sakit telinga aku dibuatnya, aku terus tanya je crush dia. Dont complicate things. Some questions are meant to be asked.
Okay, macam pointless. Tapi, aku harap ada yang faham orang yang macam aku. Kitorang bukan sampah. Kitorg tanya bersebab. Kitorang tanya sebab penat tau tak dapat otak yang macam ni. Kalau macam aku, aku sama ada tak dpt tidur atau kerap terjaga waktu tidur kalau aku tak dapat jawapan.
So, akhir kata, aku harap orang jangan cepat perasan dengan aku. Perbuatan aku, percakapan aku.
– Bunga
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit