Assalamualaikum and hi !
terima kasih admin kalau sudi siarkan confession ni. nothing important tapi nak share je pengalaman aku yang pernah accident motor masa aku form 4. first, bukan student UIA dan sekarang berumur 19. sebelum tu nak cakap yang aku ni seorang yang lasak dan berani jugak laa. hehehe.
aku dulu dari form 1 sampai form 5 memang duduk asrama. jarak rumah aku ke asrama kalau naik kereta lebih kurang 20 minit. ceritanya bermula masa aku form 4. time tu tengah cuti akhir tahun so duduk rumah la kan tapi waktu tu ada lagi student form 5 dekat sekolah sebab diorang tengah spm. kawan-kawan aku ada plan nak buat jumpa la kononnya lebih kurang macam reunion macam tu tapi yang lawaknya nak jumpa dekat asrama kat sekolah. aku pun tak ingat kenapa end up nak jumpa dekat asrama. sebab nak save budget so kitorang buat pot luck. maknanya setiap orang kena bawak makanan masing-masing tak kisah makanan apa pun.
pada hari kejadian tu, aku dengan kawan aku (2 orang) plan nak pergi sama-sama naik motor. aku bawak motor aku then kawan aku yang 2 orang tu bonceng. aku naik skuter ego dan tak silap aku masa tu ayah aku baru je beli skuter tu dalam 2 minggu. aku punya excited nak bawak motor tu sampai aku suruh adik aku yang lelaki ajar aku hahaha. and finally bolehla bawak tapi takleh laju-laju (overconfident je lebih). oh ya kan masa tu aku form 4 so tak buat lesen lagi. almaklumlah budak asrama.
aku mintak izin mak aku nak pergi sekolah bawak motor, mak aku tak bagi. tapi aku punya susun ayat nak mintak izin mak aku tu fuhhh kemain hahaha sebab terlebih berani sangat. aku cakap la yang kitorang ade benda penting nak bincang dekat sekolah bagai and at last tu mak aku bagi tapi macam-macam syarat la. kena bawak slow je, jangan tekan hon, signal jangan lupa, pandang kiri kanan, tengok cermin sisi dan macam-macam lagi lah. so aku pun okey kan aje.
so masa on the way nak pergi tu, aku jalan belakang sebab first time bawak motor pergi jauh kan hahaha. masa tu baru lepas hujan lebat so jalan agak licin. for your info, kitorang lalu jalan kampung sebab tu aku yakin sangat nak bawak motor tu hehe. jalan punya jalan, fokus punya fokus tegok depan, sampai dekat selekoh, motor kawan aku ni tetiba terbalik sebab jalan licin and masa tu selekoh tu agak tajam jugak. aku yang dekat belakang ni pun sama terbalik jugak.
sebenarnya aku terbalik sama bukan sebab jalan licin sangat, tapi sebab aku tengok kawan aku jatuh so tetiba macam terdorong. kelakar kan? aku pun baru realize yang insiden ni kelakar gila. masa tu Allah je tahu macam mana perasaan aku. asyik fikir dalam kepala yang aku mungkin tidur selamanyakah? dan alhamdulillah jugak masa tu memang jalan tu takde satu kereta pon selain sebuah hilux dekat belakang kitorang. benda ni berlaku sekejap je macam sekelip mata. tiba-tiba aku bukak mata dan aku nampak motor aku atas kaki kanan dan aku tengah terbaring atas jalan yang basah.
masa tu tak rasa sakit pun serius. cuba jugak sedaya upaya keluarkan kaki kanan dan alhamdulillah boleh berdiri tapi jalan hinjut-hinjut sikit. bangun pastu terus angkat motor. kawan aku pun macam tu jugak tapi diorang serius jugak cedera sampai tangan berdarah. lepas tu tetibe ada suara tegur dari belakang,
“ni macam mana boleh jatuh ni?”
once aku pusing terus dada berkocak hebat hahaha takyah cakap la masa tu denyutan jantung kalah F1 hahaha. guess what? pegawai polis wehh siap berpakaian polis lengkap dengan topi pergh telan air liur je mampu masa tu. kalau korang pernah tengok cerita gerak khas, yang dato yusof haslam punya seragam dalam cerita tu haaaa sebijik dengan polis depan kitorang masa tu. dengan muka garang suara garau nya, aku tahu dia ni bukan sembarangan orang. siap ada driver lagi. pastu aku pun tergagap-gagap la jawab yang jalan ni licin sebab tu boleh jatuh.
aku memang tak fikir apa dah masa tu, confirm dia mintak lesen dengan ic. aku dahla lesen takde pastu ic pulak tak bawak. perghh berani mati betul hahaha. sebenarnya bukan aku sorang yang takde lesen, kawan aku pun sama hahaha. aku tengok lah polis tu, dia marah lah kitorang,
“dah tahu jalan licin tak payah la bawak laju-laju. ni nasib baik saya berhenti, kalau tak korang dah kena lenyek bawah kereta”
aku pun telan air liur sekali lagi. nauzubillah, mintak dijauhkan. pastu dia pun marah sikit lagi then cakap bawak motor slow-slow je sebab jalan tengah licin. kitorang masa tu tunggu masa je nak kena mintak lesen. then, dah habis cakap, dia terus masuk kereta dan berlalu. kitorang masa tu rasa macam nak sujud syukur sebab dia tak mintak lesen hahaha. alhamdulillah Allah bantu masa saat-saat getir. masa tu ingat nak patah balik rumah tapi dah separuh jalan dah so alang-alang dah nak sampai sambung perjalanan. tapi serius kali ni slow gila bawak sebab kejadian yang berlaku beberapa minit yang lepas tu masih menghantui. dahla first time bawak motor tanpa lesen, first time tu jugak lah nak accident.
betul lah orang cakap, kalau Allah nak bagi teguran ni dengan macam cara kan. then sampai asrama baru lah tengok keadaan motor macam mana. motor aku okey cume calar je sikit sebab terheret dekat atas jalan. tapi kawan aku punya teruk gak sampai cermin sisi kanan patah tapi still boleh bawak. dan masa tu jugak aku baru rasa sakit dekat lutut kanan akibat ditindih motor yang berat. sakit dia perghhh sampai berlubang seluar aku dekat bahagian lutut. dah la seluar kesayangan haha.
so kitorang pon try buat-buat chill je dengan apa yang terjadi kan padahal memang nightmare sebab masing-masing first time accident. kawan aku yang 2 orang tu agak serius cederanya sampai berdarah kedua-dua tangan dan kaki tapi alhamdulillah tak parah dan alhamdulillah jugak takde kemalangan jiwa. fikir punya fikir macam mana nak balik rumah, last-last aku decide kena balik jugak sebab aku dah sampai sini sendiri then takkan nak susahkan orang nak hantarkan pulak kan. lama jugak la on the way nak balik tu sebab bawak motor sangat-sangat slow dalam masa yang sama traumaa sangattttt.
alhamdulillah sampai je rumah, then park motor pastu tetiba mak aku bukak pintu rumah then soalan cepumas yang keluar dari mulut mak aku ialah “ada apa-apa terjadi ke tadi?”. Ya Allah lagi lah aku rasa nak tercabut jantung bila mak aku tanya macam tu. memang mak-mak punya instinct dekat anak dia memang kuat kan? aku pun buat-buat ketawa kononnya everything going smooth hari tu. mak aku pandang semacam. aku pun senyum je sambil masuk rumah. mak aku perhati je aku dengan penuh tanda tanya hahaha. aku pun apalagi, jalan normal je la depan mak aku (padahal masa tu Allah je tahu macam mana sakitnya lutut kanan aku) sambil tutup bekas berlubang dekat seluar dengan beg.
dan aku pun berlalu pergi ke bilik. tapi tak stop sampai situ je tau, malam tu ayah aku tanya mak aku kenapa ada calar sikit dekat motor. then mak aku tanya lagi, “tadi ada accident ke? atau rebah tengah-tengah jalan?”. aku punya cuak tu pergh hahaha. then menafikan dan terus menafikan benda tu. aku cover la cakap masa nak park motor dekat asrama tadi, motor terjatuh, tu yang calar. and yes i know it doesnt make sense at all kan hahaha dah tu je yang keluar dekat kepala aku masa tu. nak tak nak mak aku pun mengiyakan jugak tapi aku tahu dia tak puas hati sebab gaya aku nampak sangat sorokkan something.
lutut aku pun aku rawat sendiri je dalam bilik hahaha letak antiseptik pastu sapu iodine bagai. dan terpaksa jugak solat atas kerusi selama 2 minggu sebab lutut tak boleh nak bend sangat. lepas 2 minggu alhamdulillah boleh solat macam biasa tapi masih sakit lagi hehehe. tak pergi klinik pon untuk cek sebab takut mak aku tahu haha. so terpaksa tanggung sorang-sorang. dah aku yang cari masalah aku lah yang kena tanggung huhu. and yes, aku still rahsiakan pasal accident tu dari mak aku sampai ke hari ini.
tapi trauma aku tak lama, tak sampai setahun pon, aku still lagi boleh bawak motor and siap race lagi (bukan rempit) kononnya dah expert sangat hahaha padahal masa ujian jpj aku fail dekat jalan raya. pasal fail tu jugak ayah aku tak tahu sebenarnya so bayar untuk ulangan dengan duit sendiri. kalau ayah aku tahu habislah hahaha nama minah rempit (gelaran yang kawan aku bagi lepas aku accident) tapi jpj fail haha.
sampai sini je story aku. sorry sebab terpanjang pulak hahaha sebab aku rasa peristiwa ni kelakar but at the same time jadi pengajaran dekat aku jugak lah. sampai harini aku tak boleh nak lupa insiden ni. so aku nasihatkan dekat anak-anak generasi Y sekarang, fikir dulu sebelum bertindak ya. sebab kita tak tahu apa yang akan jadi pada masa akan datang.
wink wink, terima kasih !
– minah rempit
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit