Bodoh Pandai Pon Salah – https://iiumc.com/forumv2/
Aku ni asalnya bodoh. opss.. maksud aku, aku kurang pandai. Masa kecik2 aku tak masuk tadika or prasekolah disebabkan faktor kemiskinan.
Bila masuk je sekolah rendah, aku memang jenis yang slow. oh, for your info, aku ni ada masalah susah nak get along dengan orang and agak anti social sejak kecik lagi la. and entah la. sebab kemiskinan buat aku kurang yakin diri. selalu rasa inferior. So, bila masuk alam persekolahan, aku tak bercakap dengan orang, aku tak berkawan. Aku tak ada tempat nak rujuk or minta tunjuk ajar kecuali parents. Masa sekolah rendah aku memang murid yang slow. aku tak tahu apa aku belajar. bila waktu nak exam pon aku tak pernah ulang kaji. sebab aku tak tahu apa tu belajar. okay, mungkin korang tak faham apa yang aku nak cakap ni. tapi report kemajuan aku korang boleh tengok yang mostly merah je. Benda ni berlanjutan sampai aku masuk sekolah menengah. Tapi yang bezanya, bila start form 4, aku da mula ada kemajuan sikit. anyway, aku bukan budak lembab yang kena masuk kelas khas tu. aku just kurang pandai je. tapi nak dijadikan cerita, miracle happened bila aku habis sekolah and start masuk uia. Sampai la aku da final year sekarang. aku pun pelik bin ajaib bila mana tiap sem aku dapat dean list. memang la tak sampai tahap 4flat. tapi daripada orang yang bengap macam aku sejak sekolah selalu banyak merah ni tetiba dean's list tiap sem memang aku rasa miracle. tiba2 je rasa dunia ni adil. HAHA.
Cuma yang buat aku tak faham ialah sikap sebanyakan orang dikeliling aku. korang tahu tak, masa aku bodoh masa zaman sekolah tu, ramai orang pandang rendah kat aku. ramai orang ejek2 aku. ramai orang betul2 rasa aku ni bengap nak mampus. orang jengkel tengok aku. dah la tak pandai, pakainan selekeh, lepas tu buat gaya2 bodoh blur2. kawan pun tak ada. aku berani jamin kalau korang tengok aku masa tu pon korang akan pandang rendah. Tapi nak jadikan cerita, bila aku da mula jadi manusia biasa or i mean, da jadi normal, tu pon orang pandang salah. Bila da masuk u ni, aku tak ada la buat perangai masa sekolah. aku try juga berkawan dengan orang even tak semesra orang lain. tapi orang2 yang aku kenal semuanya macam tak puas hati je bila tengok aku ni pandai sikit dr diorang. aku tak pernah cakap kat orang pasal result aku. aku cuma bagitahu kawan baik aku je. tapi dia la yg jadi pemecah rahsia bagitahu satu dunia yang aku ni selalu result gempak n dean's list tak pernah missed. maybe dia just nak berbangga dengan aku tapi bila orang lain tahu pasal tu, orang selalu ada high expectation dekat aku. bukan tu je, sampaikan ramai kawan2 yang try nak lawan aku. even kawan baik aku selalu nak lawan aku. mungkin korang rasa ni persaingan yang bagus. tapi aku tak rasa macam tu. aku okay kalau kawan aku anggap aku ni sebagai dia punya motivation untuk maju, tapi aku tak suka bila orang start berharap yang diorang dapat markah tinggi dari aku. even kalau dua2 dapat markah rendah pon, at least if aku rendah dari dia, dia happy. pada aku itu sangat lah kejam. aku tak kisah kawan2 aku markah lebih dari aku. yg aku kisah, kenapa nak berniat markah aku rendah daripada dia? aku rasa seolah2 korang gembira dengan penderitaan aku. bila aku tak nak tunjuk contoh result mid term ke apa, diorang selalu cakap "hah, dapat A la tu". aku diam je walaupun tu subject yang aku lemah sebab aku taknak jadi benchmark diorang lagi. kalau aku cakap result aku gempak, nanti ada yang tak puas hati. bila cakap result teruk, orang mula rasa happy sebab dapat kalahkan aku. bila cakap result average, orang tak percaya. bila berdiam diri, orang assume aku score fullmark. so, aku tak tahu nak respond macam mana. bila buat latihan ke ada practical work ke apa, aku selalu sengaja dipinggirkan kawan2. contoh paling senang ialah bila masuk lab. kerja2 dalam lab mesti lah kena banyak amali. tapi groupmate2 aku selalu tak bagi aku buat kerja. selalu diorang lebih2 try itu ini. kalau diorang bagi aku try something pon kejap sangat tak setanding dengan orang lain yang dapat try lama2. alasan diorang senang je "sebab kau dah pandai". aku serious rasa nak mencarut. pandai sebab belajar. kalau aku tak belajar macam mana nak pandai? aku serious benci dengan orang yang selalu assume macam ni. aku bukan genius yang pandai tanpa belajar. masalah kalau aku tak try amali tu, macam mana aku nak tahu? nanti kalau aku fail mesti korang happy kan? ok banyak sbnrnye nak cakap tapi nanti tak habis lah. Pendek kata, susah hidup ni kan.. bodoh pon orang pandang salah, pandai pon orang pandang salah.
– sino