bismillah.,
dgn tajuk di atas saya nak luahkan bahawasanya semua orang perlukan kasih sayang and as an introvert yg extreme (i guess), saya sgt² dahagakan seseorang yang ambik kisah pasal saya.
sejak tahun pertama masuk degree, saya rasa teramatlah keseorangan. ya, saya silap pilih geng. masa kat cfs saya ada geng, classmate, tapi dorang kos laen. masuk kuantan, terpaksa lah saya cari geng baru memandangkan blok mahallah dah x sama, sistem sem and blok pulak berbeza giler.
nak pulak, masuk kuantan ni, family saya berubah, parents bercerai, dpt ayah tiri, pindah rumah, macam² lah.
tambah pulak, saya x berapa bernasib baik, result semua nak fail. mcm² gangguan muncul.
ya, saya jarang bercerita kt org lain, sebab apa?
1. saya x biasa cerita kt org
2. saya xde kawan yg betul² rapat
3. saya takut org acuh x acuh dgr cerita saya
4. saya x ngam dgn roomate. itu saya xtau lah mcm mana nak improve
ok, dah beberapa tahun kt sini. muncul lah seseorang mintak nak petik bunga.
tapi mcm biasalah pemikiran mak², saya perlu habiskan study baru fikirkan kahwin.
masalahnya, si dia dah muncul? di waktu saya rasa keseorangan.
walau saya tahu apa yg salah, tapi saya mudah utk keluar jumpa si dia sebab takde sape akan tegur saya.
tapi hati kecik saya masih ada ruang meminta tolong. tolong saya. tolong tarik saya dari melakukan bnde yg terlarang. selagi takde sape yg tegur dan bertanya, saya bersenang lenang buat apa saje. kalau balek lewat mlm pun, xde sape perasan or kesah. saya sakit pun, xde sape nak ambik tahu.
ya again, saya introvert, keadaan saya buatkan social life saya tak aktif. saya tak peramah, saya x reti menegur org sgt. tapi itu tak bermakna saya benci org. saya sentiasa mengharapkan ada yg dtg btnya kabar. wasep je pun jadiklah.
saya takut saya terjerumus dgn benda yg x elok. saya takut saya x mampu jaga diri sendiri. please, tolong lah kesah dgn roomate or kenalan korang walaupun sikit.
– introvert