Assalamualaikum ..
Dah banyak confession yg aku baca kat sini . Jadi aku pn terdetik nak buat confession jugak . Confession aku ni takde syok mana pun .
Kalau tengok tajuk pn dah tahu kan pasal ape . Yupp . Semua yang aku nak confess ni pasal seorang insan bernama ibu , mak , mama or anything else yg korang panggil lah ..
Mak aku dia sehebat hebat wanita yang aku pernah kenal. Dia bekerja keras membanting tulang cari rezeki dari kecik sampailah dia meninggalkan dunia ni .
Aku tak pernah cakap aku sayang dia walaupun dalam hati aku dia lah orang yang paling aku sayang. Dulu masa kecik hidup aku bukan lah mewah macam kawan2 aku yang lain . Hari hari bawak bekal nasik putih ngan telur . Janji kenyang makan tghari . Tu aku tak kisah pn . Ada part yang aku paling tak kan lupa . Time aku kena khianat masa sekolah rendah . Basikal baru yang mak aku belikan kena rosakkan dgn samseng mana ntah masa parking kat sekolah . Tu lah harta aku . Balik repair . Esoknya kena lagi . Dan esok dan esoknya . Sabar jelah .
Dulu hari hari aku akan bercerita ngan mak aku pasal sekolah kawan kawan . Mak aku dengar walaupun tak kenal. Sampai aku abis form 5 . Dapat masuk poli aku pergi sorang2 bwk beg berat . Merasa duk jauh . Mak aku tak hantar sbb dia dh start tak sihat . Lps dua bulan aku kat poli , dia meninggal .
Mak aku dia sangat kuat .. hidup dia tak sempat nak merasa kesenangan anak anak .
Andai masa dapat diputar kembali, hanya satu yang aku nak ubah. Hari hari aku nak cakap aku sayang dia . Itu je satu benda yang aku nak buat . Dan sehingga ke hari ni aku terkilan . Hanya doa untuknya menjadi tanda sayang aku padanya .
In sya Allah suatu hari nanti kita akan bersatu, IBU ..
– jiwa