Aku dan Adik-adik

Assalamualaikum. Thanks in advance untuk admin kalau sudi pos confession aku ni:)

Aku dah lama sangat nak post confession haha bila baca confession yg best-best, ada yg beri pengajaran, pengalaman, cerita macam-macam. To be honest, semua orang fikir aku peramah lah baik lah.. tpi tak pun sebenarnya.

Aku bukan hipokrit tapi aku rasa cara aku layan kawan-kawan aku dengan cara aku layan adik-adik aku sangat tersangatlah lain. Kadang-kadang aku stress sebab kenapa aku tak dapat nak layan kawan-kawan aku macam aku layan adik-adik aku? Maksud aku, depan kawan-kawan aku, aku macam budak baik (puihh!) dan aku tersangatlah tak boleh nak rasa gila yg macam aku gila dengan adik-beradik aku. Normalkah aku? cehh!

Tapi honestly, kawan-kawan aku kalau dorang ada mencarut ke, buat something yg gila ke, mesti dorang cakap, “eh, ada nana lah, sorry nana kitorang cakap bukan-bukan.” Oh my God.. aku tak kisah pun benda tu semua. Aku dengan adik-adik aku lagilah teruk gila kitorang, mencarut semua jangan cakap, tu dah ibarat something yg biasa and tulah yg menunjukkan kitorang ni rapat.

Even kawan yg aku dah kawan dari sekolah pun, aku still tak boleh nak rasa open dengan dorang, even dah kawan 5 tahun, 8 tahun sekali pun aku masih tak berani nak open dengan dorang macam yg aku open dengan adik-adik aku..

Aku taktau kenapa aku macam ni, dan disebabkan diri aku sendiri ni, aku rasa macam aku takde pun sorang kawan baik. Kadang-kadang aku jeles tengok orang ada that so-called bestfriend. Sebab dalam hidup aku, bestfriend aku ialah adik-adik aku yg sentiasa tabah, sokong aku, layan gila aku setiap hari. Aku belajar agak dekat dengan rumah aku, kiranya bila rindu, aku boleh balik. Lepastu, aku sibuk merengek teringin nak belajar jauh konon nak berdikari jauh dengan family. Sekarang, aku dah dapat dah peluang jauh dari family, time ni baru aku sedar yg aku bersyukur gila sebab aku dapat belajar dekat dengan family aku dulu. Sekarang aku sibuk merengek nak balik rumah sebab aku rindu nak gelak kuat-kuat dengan adik-adik aku, aku rindu nak gaduh dengan dorang. Serius sekarang aku rasa sunyi tanpa dorang. Sangat sunyi..

Sebab kenapa? Lagi satu sebab, ya aku seorang kakak dan aku takde kakak. Sorang adik perempuan aku, jarak umur kitorang ialah 6 tahun. Tapi sebab aku pernah sekali cakap kat adik aku, aku teringin nak ada akak, dengan rela hatinya adik aku ni jadi kakak aku weh. Kadang-kadang dia jadi akak, kadang-kadang dia bawak watak sebagai seorang adik. Tu je lah kot confession aku ni.. Aku cuba nak ubah jangan jadi hipokrit depan kawan-kawan aku, tapi aku cuma tak boleh, taktau kenapa..

Pada korang yg ada kawan baik, hargailah dorang dan janganlah korang sakiti dorang. Aku teringin nak ada kawan baik soulmate gitu tapi aku cuma ada adik-adik aku yg sudi temani aku dari dulu sampai sekarang. Tapi, still aku bersyukur sebab Allah hadirkan aku adik yg banyak untuk temani hidup aku, untuk sudi jadi kawan kecik aku even kita tak sebaya, eceh. Terima kasih, adik-adikku semua. Aku sayang korang gila!

-Nana