Ingat lagi, pertama kali kau ajak aku balik cuti sem kat rumah kau. Aku dengan senang hati terima pelawaan kau. Maklumlah, aku ni orang bandar tak penah rasa suasana kampung. Lagipun dua2 atok nenek pun dah lama pergi mengadap Ilahi sejak aku belum lahir lagi. Jadi kalau raya pun kat bandar.
Berbalik cerita tadi. Jujur aku kagum dgn keluarga kau.
Mak kau baik sangat. Kakak dgn adik2 kau pun sama. Pertama kali aku rasa betul2 disayangi oleh seorang ibu (sbb hubungan aku dgn mak aku biasa2 je. Tak rapat sangat). Korang sangat mesra, akrab and respect each other.
Kengkadang aku jealous sbb kau punya keluarga yg baik dan taat pd agama.
Contoh kalau bunyi azan, memasing berdesup pegi bilik air amik wudhuk.
Aku nk ajak adik aku sembahyang pun susah.
Korang betul2 dihubungkan kasih sayang yg kukuh. Mungkin sebab susah sama2 daripada kecik. Kau penah bgtau keluarga kau org susah. Nk beli KFC pun payah setahun sekali. Tp kesusahan tu la sebenarnya buat kau rapat dgn setiap ahli keluarga tanpa kau sedar.
Kalau aku dgn adik beradik aku mcm anjing dgn kucing, gaduh 24 jam.
You should feel lucky and grateful. Having a lovely family by your side. Kalau aku ada keluarga mcm ni jujur aku rasa I can against the world by my own.
Tapi apapun aku bersyukur sebab dipertemukan dgn keluarga kau. Orang kata benda yg baik jadikan teladan. Maybe ade hikmahnya semua ni. Hubungan aku dgn keluarga pun dah semakin mesra, thanks to you.
Kita kawan selamanya k?
– Puteri bukan nama sebenar