Aku sekolah asrama dulu. Bila kat asrama ni, share2 cerita hantu tu biasa. Aku yang mulut bising ni pun memilih untuk diam. Bila orang cerita, aku dengar je, layan je semua cerita. Yang macam cerita tipu pun aku layankan je. Aku ni jenis senang bangun tidur. Orang pegang sikit, panggil sekali dua aku dah bangun. Bagus kan aku ni, ada ciri-ciri bakal menantu pilihan.hahahaha
So memang aku la yang dok teman orang-orang yang takut pegi tandas ni. Kalau aku yang nak ke tandas, aku pergi sorang-sorang ja. Payah pulak nak kejut orang teman. Bila tiba-tiba blackout, pakat menjerit habis. Aku ja rileks. Bukan sebab aku tak takut, kental-kental aku pun, takut jugak weh. Tapi aku jenis takut, aku lagi diam.
Sepanjang aku kat asrama, banyak kali jugak aku ‘ternampak’ benda2 halus ni. Tapi aku diamkan ja, sampai aku betul-betul sure benda tu dah takde, baru aku cerita kat orang. Dah banyak sangat lagha, kena banyak baca ayat-ayat Quran pulak la kan.
Aku selalu mandi malam. Kalau malam jumaat lagi best, aku sorang-sorang dok basuh baju dalam bilik air tu, kadang-kadang sampai 2 3 jam. Segala lagu melayu, korea, Hindustan, English, sepanyol semua aku dah menyanyi. Drama pun dah macam-macam aku buat. Tiba-tiba dengar bunyi benda tergolek atas bumbung. Aku dah tak sedap hati, tapi nak sedapkan jugak hati. Aku sambung menyanyi lagi. Lepas tu tiba-tiba paip patah betul-betul sebelah aku. Terkejut gila sampai terduduk-duduk dah aku. Masa ni dah berhenti menyanyi, takut ada yang mengikut pulak,naya aku. Last-last macam ada orang jalan depan aku. Pernah rasa orang bernafas betul-betul depan kau? Macam tu aku rasa. Time ni ha, tak sempat nak letak softener dah, aku kira nak cepat-cepat habis ja. Tu tak nampak lagi tu. Dah getaq perut.
Second, aku teman kawan aku pergi tandas. Tiba-tiba aku bau busuk sangat. Aku sedapkan hati lagi “ bau kawan aku melepas tu “, walaupun memang tak bau lansung bahan buangan manusia. Sekali lagi, aku nampak bayangan orang berjalan depan aku. Sampai aku balik bilik pun, aku rasa ada orang berjalan ulang alik kat katil aku. Aku pejam mata tak bukak-bukak dah. Sampai sini, aku diam ja. Tak cerita tak orang.
Last sekali, ada satu masa tu pakat ramai-ramai kena hysteria. Aku taknak masuk campur sangat bab-bab ni. Biar pihak terlibat yang uruskan. Tengah-tengah orang ramai tu. Ada dua orang ni macam paling parah, seorang tu macam betul. Sorang tu macam tipu. Saja nak buat-buat dia kena rasuk, taknak pergi kelas. Taknak tasmid. Aku tahu sangat dah. Budak bilik aku, memang aku tahu perangai dia.
Katil diorang ni, kalau bukak pintu, betul-betul sebelah hutan. Tembok tu ja pemisah. Time ni la aku nampak, ada macam perempuan rambut panjang tengah pegang kaki yang betul2 kena tu, sambil tersenyum kat yang buat-buat tu. Lutut aku dah lembik time ni, aku cepat-cepat alihkan pandangan. Mau dia sedar aku perhati dia, jadi macam dalam drama pulak. Macam drama2 korea tu, mau ikut aku pulak, naya aku.
Sejak dari yang aku nampak tu, budak yang buat-buat kena rasuk tu, selalu kena rasuk. Pitam, selalu gelak seorang-seorang. Dah macam nak gila dah aku tengok. So korang, jangan la buat main-main benda ni. Pandai sangat nak main-main, last-last kena sendiri.
– chibimaruko