Tengok saja tajuknya. Sudah ada kias kias tentang bongsu. Ramai kata manja,tidak dikari,selalu dibelai.
Hakikatnya jauh nun disana – terabai
Ibu selalu marah aku dengan benda benda yg ntah pape dan remeh.
Aku final sem- adik
Aku xthu la kenapa ibu tingkahnya begitu pd anak nya
hilang brousch shawlnya – tuduhnya aku yg rembat
Suiz rumah akk rosak – katanya aku perosak harta benda
Walhal, aku jarang balik rumah aku study jauh nun dr kampung
Bila balik ada gitu pulak ibu cakap aku begitu dan begini – dirumah ada lagi 7 org kenapa tidak kata mereka yg buat. Tp aku juga sasarannya
Banyak la. Bukan takat tuh. Cermin mata la. Tudung la. Skap la. Semua pernah di tuduh aku hilang kan.
Aku sendiri tk thu kedudukan barangnya di mana. Macam mne aku nk curi.
Ada ketika raya sakan beli baju di kl.
aku dh pilih yg kenan di hati. Berbunga rasa ibu nak belanja
gembira tak terkata
bahgia senyum sampai telinga
Balik saja rumah
berubah segala. Ibu nak baju adik la. Baju adik lawa. Aku cakap la. Tak boleh laaa ibu. Ibu dh pilih yg tuh. Ibu pakai saja pilihan ibu. Kenapa nk baju adik.
Ibu tetap keras. Klu tak nak bg ibu. Awak bayar baju yg awak beli pada ibu.
Ah sudah. Baju raya yg patut dia sediakan. Aku pula yg perlu bayar
tiada pilihan – aku beri saja. Sedih rasa. Kenapa nak juga cari masalah dgn adik. Haih.
Korg ada mcm ni ke ?
– Adik sayang awak tp bukan ibu