Assalamualaikum. First of all, sorry kalau ayat aku berterabur. Harap korang paham lah ye. Harini aku nak share pengalaman aku, pengalaman bersama kawan-kawan sepanjang menuju kedewasaan. Cukup aku kenalkan diri sebagai FA, umur 27 tahun. Seorang penjawat awam. Belum kahwin.
Aku ni boleh dikategorikan sebagai seorang yang tak suka bila ada reunion, tak suka sangat bercampur dengan kawan-kawan dari sekolah rendah dan sekolah menengah. LONE RANGER kah aku? Tak. Aku bukan lone ranger. In fact aku adalah seorang yang sangat suka bercakap, berkomunikasi dan berbual dengan orang. Kawan2 aku sendiri pun kata yang aku ni boleh jadi penghibur dorang, especially time membawang ;p
Kenapa aku tak suka reunion/bercampur dengan kawan-kawan lama?
Macam ni kisahnya – aku ni kategori kulit sawo matang. Tak cerah tak gelap sangat. So so la. Masa sekolah rendah – sampai sekolah menengah, kulit gelap la jugak. Come on, masa sekolah kot. Apa kau expect, kulit secerah Emma Maembong? Dan disebabkan warna kulit masa tu, aku dapat gelaran macam-macam. Keling pariya, si hitam, anak keling, anak india and so on. Lelaki yang aku suka pun gelar aku macam tu. And siap cakap lagi, yang takde orang nak kat aku sebab aku hitam, hodoh. And you know what, pernah sampai satu tahap aku stress sangat dengan gelaran2 tu, bila setiap kali aku pakai bedak kat muka, aku akan sapu jugak bedak tu kat tangan aku. Sebab apa, sebab aku nak orang nampak kulit aku dengan tangan aku sama warna.
Tapi benda tu tak lama, sebab aku rasa bodohnya aku sapu bedak kat tangan. Dahla bercapuk bila sapu kat tangan. And aku ingat lagi, setiap kali aku tengok cermin, aku akan tunjuk kat muka sendiri, aku cakap kat diri sendiri “benci tengok muka ni”. Sampai gitu weh. Bukan setakat aku je, parents aku pun terkena sekali gelaran2 tu. Tapi takde la aku cerita kat parents aku. Sedih wei bila orang cakap kau anak keling, mak kau mak keling. Sumpah sedih. Biarla orang kata alaaa budak2 lagi, zaman kebodohan semua tu. Tapi disebabkan “zaman kebodohan” atau “zaman budak2” tu la, aku jadi tak suka/menyampah/fobia/trauma.
Disebabkan aku dapat gelaran2 tu la, aku jadi tak suka kawan-kawan aku masa sekolah. Bila aku ada crush dekat sesape, aku akan pendam- even sampai sekarang. Aku akan rasa aku tak layak, aku tak cantik (walaupun aku cantik sekarang, hahahahahahaha! k gurau). Kalau ada yang ajak gi kenduri kahwin kawan sekolah rendah ke, aku takkan pergi. Sebab aku rasa kalau aku pergi pun, bukan dorang ingat/cam pun aku. Even dalam fb pun, aku tak friend dengan dorang. Bila ada yang add, aku ignore. Kat insta pun sama, aku tak approve kalau dorang nak follow.
Bila dorang ajak buat reunion, aku tak join. Sebab aku tak suka. Bukan aku berdendam. Entahlah, susah aku nak explain perasaan tu. . Tak payah la cakap rindu ke apa zaman sekolah rendah. Bagi aku takde perkataan rindu. Sebab zaman sekolah rendah aku, aku harungi dengan gelaran-gelaran yang bagi aku boleh mendownkan seseorang. Dan percayalah, aku semakin melupakan kawan sekolah rendah.
Then this year, aku dapat tahu ada kawan aku bekerja satu bangunan dengan aku. Tapi level lain. Aku dah cam dia mula2 dia lapor diri, tapi aku buat tak tahu. Dalam hati jangan lah dia cam aku. Sebab aku tak suka orang yang dari zaman sekolah rendah cam aku sekarang. Ambik kau, sekali dia tegur aku. Aku macam urghhh. Aku macam angguk2 jela. Tapi paling aku tak suka, bila jumpa kat mana-mana or dalam lif, dia akan tegur. Aku rasa macam urggh again. Sampai satu tahap, bila aku terserempak dengan dia, aku akan buat-buat main hp @ borak dengan orang lain dalam lif. Bukan aku sombong, tapi aku jadi tak suka. Atau mungkin aku fobia.
Tapi behaviour tu aku adapt dengan kawan sekolah rendah jela. Bukan dengan orang sekeliling aku sekarang. Aku seorang yang sangat easy going dengan orang sekeliling aku, aku rasa dihargai. Aku happy dengan hidup aku. Aku ni pesen yang positif, sangat positif tapi bila masuk bab hal sekolah rendah, aku jadi down. Bila orang duk cerita pasal rindu zaman sekolah ke, rindu kawan sekolah ke, mula lah aku rasa nak rolling eyes, sebab aku rasa benda tu fake.
Aku fahamlah kenapa budak zaman sekarang ni obses nak putih, nak gebu, mungkin dorang pun sama macam aku, pernah dapat gelaran yang pelik-pelik. Aku tak sokong cara dorang nak putihkan badan tu semua, sebab benda tu bahayakan badan especially buah pinggang. Cuma aku nak pesan especially kat korang yang ada anak sekolah rendah, pesan la kat anak-anak korang, janganla nak menggelarkan orang dengan gelaran yang pelik2, sebab benda tu boleh jadi mental breakdown. Kita takkan tahu apa effect dia untuk masa jangka panjang. Sesetengah orang boleh terima, sesetengah orang akan jadi trauma seumur hidup. Paling teruk, dia mungkin boleh jadi seorang yang pendendam.
– FA
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit