Assalamualaikum.
Hijrah..
Bila nak berhijrah..
Saya suka tengok tudung labuh. Bila saya tengok tudung labuh hati saya tertarik nak pakai..
Jadi saya pakai…saya selesa, saya rasa macam saya dijaga.
Tapi sayangnya…saat saya melangkah masuk surau di kampus buat pertama kalinya dengan tudung labuh..
Mereka yang bertudung labuh yang lain pandang saya macam saya buat salah. Mereka tak senyum malah mereka jeling walhal saya tak kenal sangat pun mereka.
Hati saya rasa dirobek..saya cuba ignore pandangan mereka. Saya masuk ke ruang solat. Saya nak bentang sejadah utk jemaah yang lain. Ada this girl kata
“Ehh tak payah la. Awak keluar dlu”
Masa tu saya memang terasa sangat..
Salah ke saya nak bentang? Salah ke saya nak kutip pahala.
Saya tahu dlu saya jahil, jahat, seksi tapi saya nak berubah! Kenapa tak bagi saya peluang?
Hina sangat ke saya ni?
Tak layak ke orang macam saya nak sarung tudung labuh?
Bila saya nak approach mereka..mereka terus bangun dan ignore saya..
Sakit. Hati saya sakit sangat.
Hanya yang dah lama pakai tudung labuh je boleh masuk geng ni. Yang baru pakai tak boleh.
Macam tu?
Bukan sekali tapi banyak kali sampai saya tak larat menangis.
Akhirnya..saya bukak balik tudung tu. Saya pakai tudung biasa dan saya labuhkan sikit.
Saya cari jalan nak kembali kepada ajaran Islam tapi manusia sekeliling tak beri peluang. Puas saya mintak tolong tapi tiada yang menyahut
Saya hilang harapan.
– Nur