ibu

Assalamulaikum. Semua duk cerita pasal ‘derhaka’ je. Aku nak share pasal ibu aku.

Ibu akulah ibu dan ayah aku. Ayah aku dah meninggal. Aku masih kecik kot. Waktu tu memang no feelings. Tak tau apa tu ‘kehilangan’. Aku ingat lagi, waktu tu aku tak menangis langsung. Rasa macam takde apa2. Tapi dah besar panjang ni, baru rasa kehilangan tu. Aku pun nak juga ibu ayah aku ada masa aku graduate nanti. Huhu.

Ibu aku kerja gaji RM500. Sekarang gaji RM900. Sikit bukan? Waktu kecik2 dulu, aku nak basikal, tak dapat. Aku nak kasut pun susah. Nak itu tak dapat. Tapi aku faham, she gives me what I need not what I want. Aku tak pernah rasa kurang. Rasa susah, ya. Ibu aku penyayang. Ibu tak pernah keluarkan kata2 kesat dengan kitorang adik-beradik. Mungkin sebab itulah aku pun tak suka sebut dan dengar perkataan yang kasar. Kakak aku selalu kata dengan ibu “Saya sayang ibu. Saya rindu ibu.” Berbeza dengan aku. Aku tak cakap. Tunjuk pun memang tak lah. Tapi aku selalu menangis lepas call ibu (sebab rindu lah haha. Kadang2 homesick juga). Ibu seorang yang baik sangat. Sampai kebaikan yang ibu buat tu aku marah. Ibu suka bagi orang makanan. Kekadang ibu sendiri yang tak makan. Ibu suka bagi orang duit (terutama abang aku), tapi ibu sendiri tak banyak duit. Ibu kata “kalau ibu ada duit, ibu bagi je”. Sedih tau. Oh ya, abang aku dah berumah tangga tapi asyik tak cukup itu ini. Aku tau abang aku tak minta duit ibu tapi memang sifat ibu kan. Mana sanggup tengok anak susah.

Waktu matrikulasi hari tu, aku dapat elaun (RM250 kot). Aku bagi ibu aku RM50. Tahu tak perasaan waktu happy sangat. Huhu. Walaupun diri sendiri tak cukup duit haha. Aku sambung belajar kat sebuah U. Aku dapat biasiswa. Alhamdulillah cukup. Tapi kekadang ibu aku bagi aku duit. Aku tak nak ambil tapi akak aku suruh ambil. Sebab apa? Sebab nak jaga hati ibu. Huhu. Masa mula2 masuk U, banyak guna duit kan? Tahu tak ibu aku hutang sana sini. Sedih wehh. Ribu2 kot. Aku tengah kumpul duit nak bayar hutang tu. Kekadang pak cik aku bagi je aku duit tapi tak banyak pun. Yang aku sedih bila abang ipar aku bagi aku duit. Padahal keluarga diaorang pun nak guna banyak duit. Aku sedar, ramai orang berkorban sebab aku masuk U (korban duit). Itulah semangat aku. Aku tau hidup aku susah tapi aku tak pernah tunjuk susah. Aku macam biasa je. Kalau kawan2 tengok pun memang macam ada duit je (padahal duit biasiswa). Hahaha kalau nak cakap pasal duit memang tak habis.

Ibu aku tak belajar tinggi. Setakat sekolah rendah je. Aku bersyukur dapat keluarga yang baik. Walaupun kami kekurangan dari segi harta benda. Terima kasih ya Allah. Aku harap dapat graduate pada masa yang ditetapkan. Aku harap aku berjaya dalam bidang yang aku belajar. Aku harap dapat bahagiakan ibu aku, keluarga aku. Aku harap aku dapat memperbaiki kehidupan kami sekeluarga. Aku harap kita berjaya di dunia dan akhirat. Doa ini untuk kalian juga.