Pimpin Tangan Saya
Kawan, dulu awak lain. Dulu saya sendiri segan dengan awak. Awak sekolah agama. Universiti bertaraf agama. Saya berubah antara faktornya ialah awak. Saya senang tengok awak. Cara pemakaian awak. Tudung awak labuh. Pakaian awak menutup aurat. Sejuk mata saya. Alhamdulillah.
Seolah-olah saya tidak berseorangan dalam perubahan diri ini. Sebab saya ada awak. Awak motivate saya untuk berubah. Tapi awak, kenapa awak lain sekarang? Mana pergi awak yang dulu? Kenapa awak lebih banyak kisah benda-benda lagho? Kenapa pakaian awak tak macam dulu? Kenapa tudung awak tak labuh macam dulu?
Awak saya sedih. Bukankah kita sama-sama nak berubah? Ya saya tahu saya tak patut menilai iman seseorang. Siapalah saya? Hamba yang penuh dosa. Tapi awak saya terkilan sangat. Saya cuba tegur awak. Awak terima. Saya bersyukur. Tapi awak, saya harap sangat awak jadi yang dulu. Kita sama-sama berjuang. Boleh kan awak? Kawan? Sister?
– …..