Assalamualaikum . intro paling selalu orang buat aku bukan dari IIUM . Aku pun sama. Aku budak politeknik (bangga tau). Aku nak cerita pasal ayah aku .
Aku tak tahu nak luahkan kat sesiapa . setiap kali ingat , mesti menangis tiba-tiba. Aku sama je macam orang lain . Ada mak ada ayah. Tapi parents aku dah bercerai masa aku umur 8 tahun . Sekarang dah 21 tahun . Mak yang minta kat mahkamah . Serious aku cakap, mak ayah aku tak pernah bertengkar apatah bergaduh. Tapi mak aku pendam. Sebab itu benda paling last mak aku buat mintak cerai kat mahkamah. Aku cuma ada abang . Jadi aku dua beradik tinggal dengan mak. Aku tak macam family lain . Mak ayah aku sampai sekarang tak kawin lain. Dulu , selalu jumpa . Kalau mak aku mesyuarat , aku dengan abang aku kena tinggal dengan ayah aku. Rumah ayah dengan mak cuma satu daerah yang sama.
Tapi , dulu aku betul betul benci ayah. Sangat benci. Ayah aku tak boleh ada silap sikit, dimakinya . Benda yang paling aku ingat sampai sekarang ( bila ingat mesti nangis punya) , ayah aku pernah ludah kat muka aku sebab terlampau geram. Masa tu darjah 6 nak UPSR. Setiap bulan ada peperiksaan penilaian. Salah aku cuma aku tersalah bagi tau jadual peperiksaan. Caranya , mula mula ayah aku maki maki , tak puas maki dicubit nya peha aku , aku diam . sakit memang sakit tapi aku diam . Tak puas cubit , dia ludah kat muka aku . 2 KALI . Aku ingat tu sampai bila-bila. Tak puas jugak, aku kena rotan 8 kali dekat kaki sampai lebam. Memang ayah aku tak nampak lebam tu sebab aku pakai stoking. Sejak kecil aku diajar tutup aurat lepas baligh. Bila mak aku mesyuarat , aku kena paksa duduk dengan ayah aku. Aku pernah cakap dengan mak aku , kalau ayah dah benci, kenapa nak kena jaga . hantar jelah aku duduk asrama. Kebetulan, masa sekolah rendah memang ada asrama. Tapi ayah aku berkeras nak jaga. Bila ayah jaga, sebelum tido aku selalu menangis. selalu aje kena maki.
Bila dah sekolah menengah , aku tak duduk dengan ayah dah kalau mak pegi mesyuarat. Tapi kesian dekat abang terpaksa duduk dengan ayah setiap hari. Aku tak duduk sebab aku mintak sekolah agak jauh. ayah aku jenis bangun pagi tak tetap, jadi dia tak nak ambik risiko jaga aku sebab aku pagi-pagi kena tunggu bas jam 6.30 dan sampai ke sekolah jam 7.30 ( dah loceng . selalu kena tulis nama lewat ) . Masa tu aku seronok sebab jarang jumpa ayah aku. benci tu memang benci lagi. tapi dah kurang.
Bila aku masuk poli , aku semakin jarang balik jumpa ayah aku. Mak aku sejak dulu selalu berkeras, bila kena balik kampung jumpa ayah , aku marah marah dan merajuk. tapi mak aku selalu cakap, dia kan ayah aku. aku selalu pikir, aku nak ayah macam orang lain. Masa dekat sini aku tengok kawan-kawan aku post kat wechat dia seronok call ayah dia. Aku? Nak call ayah aku memang tak . Tapi aku masih bersyukur aku ada ayah bila tengok kawan aku rindu dekat ayah dia yang dah tak ada. Bila semakin dewasa , aku selalu pikir . Seteruk mana pun dia, dia tetap ayah aku. Bila semakin besar, ayah aku jarang marah dan maki. Bila jumpa, ayah aku usap kepala aku. Tapi , semua tu dah jadi awkward kat aku sebab selama ni ayah aku buat aku macam-macam, aku sampai tahap dah takde perasaan.
Bila aku makin besar, aku mula dengan rungutan mak aku. Mana taknya, mak dan ayah aku kerja cikgu dan berpangkat. tapi selama aku hidup , mak aku je yang selalu besarkan kami. Mak aku sampai boleh bawak kami bercuti ke luar negara setiap tahun. Disebabkan inilah ayah aku tak bagi nafkah anak. Bukannya mak minta, tapi sebagai ketua keluarga ( kalau mak tak kawin , ayah masih kena bagi nafkah ) , mak cuma nak tengok ayah bertanggungjawab bagi nafkah. Bila bagi, itupun sikit . Tapi aku masih ingat , masa sem pertama di poli , aku sakit sebulan . Aku bagitau sakit tu kat mak aku, mak aku bagi tau ayah aku. Apa korang rasa, masa kau tengah sakit, bukannya bertanya khabar. Malah dimarah nya aku lagi sebab tak pandai jaga kesihatan. Masa aku sakit jugak, bukannya datang melawat atau bagi duit beli ubat. Semuanya harap mak aku. Ayah aku tak pandai settlekan masalah. Selalu bila aku sakit, masa tulah ayah aku nak marah. bila abang aku sakit, tak pula nak marah.
Aku cuma nak kasih sayang seorang ayah. Bila aku tengok video pasal ayah, contoh anak dia tak suka ayah dia sebab cacat atau miskin, aku jadi marah. Aku tak kisah kalau ayah aku kerja bawak beca ke, janji aku nak kasih sayang tu. Duit bukan boleh beli kasih sayang. Satu je aku nak sangat , aku nak ayah aku peluk aku macam masa aku kecil dulu. Sekarang, sebelum tido aku masih berdoa supaya aku dapat capai impian aku yang satu tu.
Aku tahu mesti ada komen yang tak puas hati . Aku minta maaf. Kalau boleh, bagilah aku semangat untuk capai impian tu. AKU SAYANG AYAH AKU .
– Humaira
Hantarkan ‘confession’ anda melalui ‘form’ yang disediakan ->
Akak tak tahu mcm mana nk Bantu. Cuma Akak nk kata yg Akak sgt kagum dgn kamu. Teruskan kuat!
Cari kawan utk meluah setiap Kali teringat. Teruskan doa dan meluah pd Allah :)
Saya pun budak poli..
i undrstnd how u feel sis but tak adalah sampai nak benci..apapun,teruskn berdoa moga ayah sis trbuka hati utk berubah mnjd yg lebih baik.
saya faham perasaaan awak dan banyakkan bersabar. berdoa dan terus berdoa jgn berputus asa. InSyaAllah Allah dgr doa Awak.