saya merupakan salah seorang tenaga pengajar sukarela untuk satu pusat tusyen di satu kawasan pedalaman.saya seorang yang sangat penakut. satu hari anak murid saya minta saya teman ke tandas.kelas kami bermula dari jam 8-10 malam.tandas terletak di luar kawasan tusyen.kisah bermula.
murid:cikgu, saya nak g tandas boleh tak?
cikgu:boleh, pergilah. (sambil ajar student lain)
murid tersebut masih berdiri memandang saya.
cikgu:kenapa tak pergi lagi?
murid:saya takut nak pergi sendiri, boleh cikgu temankan?
saya dalam hati (ala kenapa ajak saya teman).tp apakan daya sebagai seorang guru harus tunjuk 'keberanian'saya.kami pergi ke tandas dan murid tersebut mula memerhati sekeliling. meremang bulu roma saya.mulalah teringat kata2 ibu saya yang budak kecik boleh nampak apa yang orang dewasa xnampak.murid saya perempuan dan darjah 1.sampai di toilet dia tutup pintu.suruh saya tunggu kat luar.memang takk laa saya nak tunggu kat luarkan.saya pun minta masuk sekali dan berjanji takkan tgk apa2.tapi murid saya tak benarkan malu katanya.saya disuruhnya tunggu di luar.
murid:cikgu tunggu kat luar lah.
cikgu:tapi awak tak yah tutup pintu, okay?
murid terus membangkang.dan saya terus mendesak untuk tinggalkan pintu terbuka walaupun hanya sejengkal supaya saya rasa murid saya ada bersama saya.sudah selesai urusan murid saya.
murid:cikgu ni penakut ye?
cikgu:mana ada takut?kalau takut cikgu tak teman awak. (belagak tak nak kalah cikgu ni)
cikgu:jom main lumba lari siapa sampai dulu dalam dewan, dia menang.
kami pun lumba lari.itu sekadar alasan saya supaya cepat sampai semula dalam dewan tusyen.
terima kasih sudi baca.:)
– wujud