Expectation kills.

Aku budak medic kat salah satu universiti luar negara. Keputusan exam dpd aku tadika sampailah sekolah menengah mmg excellent. Jadi expectation mak bapak aku kat aku sangatlah tinggi. Adik beradik aku pun ada lah jugak yg jadi doktor ni. Dipendekkan cerita aku pun amik lah jugak medik walaupun adik beradik aku cakap bidang ni susah gila. Susah belajar susah kerja. Dulu masa adik beradik aku tgh blaja medic, diorang ada jugak cerita kawan2 diorang ni kena repeat paper. Aku macam tak pecaya jugak jugak time tu.

Aku pun dah 4 tahun kat luar negara. Tapi aku kat tahun 3 lagi medic. Sebabnya aku kne repeat satu tahun, ada paper aku sangkut. Aku ni bila masuk je sini otak aku jadi slow sangat. Mudah lupa. Tapi aku tak ada lah buat benda tak elok, solat tepat waktu, zikir, quran tak penah tinggal. Asal exam je mesti lupa. Blank. Org lain tulis mencurah-curah. So aku kne la repeat satu tahun. Perit dia jangan cerita la. Sedih sampai rasa nk terjun bangunan pun ada. Kau tau kenapa aku sedih sampai nk terjun bangunan? Sebab mak bapak aku. Expectation dia kat aku tinggi melangit. Kalau cerita kat kawan-kawan dia pasal anak2 dia mmg dia jelah yg menang. Aku bukan nk burukkan tapi kadang2 aku rasa tak perlu nak menjaja cerita pasal aku study mana n buat apa. Sbb aku takut nnt kawan mak aku tu terasa pasal anak dia tak belaja tinggi ke kerja biasa2 ke. Aku rasa kerja apa pun semua bagus. Even jadi pemungut sampah. Semua ada role masing2. Tapi kalau sampai rendahkan anak orang lain n banding2 kan aku rasa benda tu patut kita buang awal2.

So mak bapak aku mmg expect aku akan dapat 4 flat setiap tahun. Sekali ada tahun tu haa ambik! Kuasa Tuhan aku kne repeat. Mak bapak aku punya lah marah. Rasa sedih betul. Aku tak ada support yg kuat. Nasib baik ada kawan yg memahami. Yg bagi semangat balik kat aku. Mak bapak adik beradik (yg xamik medic) semua kecam aku gila2. Habiskan duit mak bapak la, buang masa la, tak study la, macam2 diorang cakap. Aku sampai tak tahan.

Aku ditemukan dengan org2 yg kne repeat jugak. Kita luah sama2 cerita. So far aku dengar mak bapak diorang bg semangat. Aku nak sangat dapat semangat macam tu. Setiap kali call parents mst diorang akan marah2 aku pasal belajar. Kata aku tak study. Padahal aku berhempas pulas macam apa diorang tak tahu. Ada housemate aku dia study ciput je pastu sambung main game, 4 flat engkau! Rezeki dia Tuhan bagi.

Aku dah sampai tahap nk give up bila aku exam kali ni pun aku failed. Aku study. Aku belajar betul2. Aku tak tahu mana silap aku sampai boleh jadi macam ni. Mak bapak aku still marah2 sbb dah dua kali jadi macam ni. Aku…. Tak tau nk cakap apa lagi. Mungkin Allah sayang sangat dekat aku Dia bagi ujian pada aku.

Aku sekarang ni mengharapkan semangat daripada rakan2 aku. Kalau nk mintak semangat dpd parents mmg tak dapatlah. Korang apa2 dalam hidup pun mst mengharapkan mak bapak jadi penguat kita kan.

Nasihat aku, mak bapak kat luar sana janganlah meletakkan harapan tinggi buat anak2. Jgn banding2 kan anak kita dengan orang lain. Expectation kills. Membunuh diam2 perasaan anak. Sedih dia Tuhan je yg tahu. Anak2 tu yg rasa terbeban dengan expectations mak bapak dia. Setiap anak ada anugerah masing2. Ada kelebihan masing2. Doakanlah aku supaya habis belajar n boleh khidmat bakti pada masyarakat.

– Budak Medic

Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit