M.X.D (muzik tanpe dadah)

Kdg-kdg bile aku tengok budak-budak muda main muzik, aku rase takut. Mungkin aku tak nak diorang jadi macam aku. Kdg-kdg aku rase sedih, mungkin sebab aku Nampak diri aku yang dulu. Aku still ingat agy first time kite tubuh band, kite pasang niat kite masing-masing. Nak jadi femes, nak jadi macam Nirvana, U2, The Beatles, Oasis. Seme tue tinggal angan-angan. Ko tahu kenape? Sebab hidup kitorang dah hancur dengan dadah.

Lama-lama bile aku main muzik, aku rase bosan. Aku tak tahu ke mana hilangnya muzik aku, ke mane hilangnya minat aku. Mungkin minat aku dah pudar. Skali ko dah amek bende tuh, payah ko nak berenti. Sebab ko dah seronok dalam dunia engko, engko dah tak amik port lagi dunia realiti ko. Ko dah tak heran kalau masyarakat gelar ko sampah.

Tahun 2001, entah kenape aku nekad nak berubah. Aku pergi walau terseksa tanpa dipaksa. Kat sana kalu ko nak lari memang boleh sangat. Pengawal tak ramai, pagar pun takde. Kalu ko nak blah memang senang sangat. Tapi kalau ko blah, ko tewas r, ko gagal r kawal diri engko, emosi engko, mental engko. Tue yang aku duk pikir dalam kepala otak aku tiap-tiap masa. Aku tak nak tewas. Aku tak nak gagal.

Kat sana ade sorg ustaz nama nizam. Baik sangat, skrg aku x sure dia masih ade kat sane atau tak. Tapi aku bersyukur ade org tarik balik aku masuk dalam dunia realiti aku. Kalu x maybe aku masih agi main ngan dadah. Dan skrg aku semakin baik. Walau aku tak mampu Berjaya spt org lain tp at least aku dpt buktikan pada mak aku yg aku boleh berubah.

– **

CREATE A POST

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *