
Aku dah tak mampu nak dengar hinaan demi hinaan dari 1bunya kepada aku dan an4k-an4k. Dan kami pulang ke kampung ku & terus saja menetap di sini.

Setiap kali ada kesempatan, ay4h akan buat perkara yang sama. Berterusan menc4bul anak kandungnya sendiri. Tak kira dimana, di dapur waktu memasak, etc.

Dia dengan kawan dia dan aku dengan kawan-kawan aku. Tidak ada bicara diantara kami. Ditegur pun tidak. Aku rasa bersalah nak tegur takut tak dihiraukan.

Saya terus pergi. Pergi ke mana? Jumpa bos diorang.. Per3mpuan, macam muda lagi. Lewat 30an rasanya. Kebetulan bos dia memang jenis tak keluar makan.

Kalau digabungkan gaji kedua-duanya lebih kurang RM7,000 lebih je. Nak tampung pula kami 5 beradik ni kan. Semua benda nak pakai duit yuran sekolah ni.

Ab4h sedar cuma tak berapa nak respon. Ajak pergi klinik, tak nak. nak panggil MA datang rumah pun tak nak. Cuba bagi minum, ab4h akan muntah semula.

Aku tahu aku aku berdosa dengan su4miku. Aku benci sebenarnya kenapa sampai 14 tahun pun aku masih teringatkan dia sedangkan itu cuma cinta monyet.

Sungguh, saya sendiri tak hidup mewah selama 7 tahun di KL. Cukup untuk sara kehidupan seharian bersama 5 ekor bulus kesayangan & sedikit simpanan.

Paling rajin pun dia acah menyapu, asal time 1bu saya memasak “B” duduk dalam bilik tidur sebab pening kepala. “B” an4k bongsu dari keluarga yang besar.