Tekanan

Bismillah…

Sebenarnya, dah lama aku nak luahkan benda ni. Aku pendam masalah aku, dan berlakon yang aku ni happy sejak 10 tahun lepas. Kawan2 aku semua takkan jangka ini cerita aku memandangkan diorang selalu ingatkan happy dekat sekolah means aku happy kat rumah. Diorang silap. Aku sebenarnya didera, not physically but mentally. Setakat pukul2 sikit tu aq tak kisah pun, apedehal…

Mak aku ni pilih kasih. Aku cakap ni bukan pakai rasa2 ke apa, tak. Aku tau dia pilih kasih. Sejak aku budak lagi, aku dah dapat tahu. Mak aku selalu lebihkan adik aku. Apa yang adik aku buat, bila timbul masalah yang akan kena marah adalah aku. Untuk mudahkan korang faham, aku akan buat kronologi… haa siap ada kronologi tau, nak menceritakan yang benda ni banyak kali berlaku. Btw, ayah aku dah meninggal so takyah laa citer pasal arwah.

1) Masa ni aku sekolah rendah lagi. Balik sekolah, mestilah penat so aku pun tidur depan tv sampailah mak aku balik petang tu. Demi Allah aku taktau adik aku buat aku sepanjang aku tidur tu. Dia bukannya kecik lagi, muda setahun je dari aku. So, aku tak syak la apa2 kan. Aku tengah mamai2 lagi tiba2 mak aku tengking aku, cakap aku tak kemas bilik, katil bersepah, buku2 tak susun semua. Aku terkejut. Nangis2 aku explained dekat mak aku, bukan aku yang buat. Sambil nangis tu sambil kemas la semua. Then adik aku tayang muka kat pintu, senyum2 sambil tunjuk isyarat padan muka. Aku tau dia yang buat. Siapa lagi kalau bukan dia, takkan saka pulak. Aku tak membela ea benda2 tu.

2) Pernah sekali aku pergi beli soto kat ada pakcik tu. tiba2 adik aku bawak, dia bole selamba jatuhkan depan pintu. Aku suruh tolong pegang sebab aku nak bukak kunci. Soto tu tak jatuh berderai ke lantai pun, cuma plastik tu bocor sebab pecah. Patutnya soto jatuh tu dia punyalah kan sebab salah dia, jatuhkan. Tiba2, dia makan yang aku punya. Bila aku cakap kat mak aku, mak aku paksa aku makan yang dah jatuh tu. Aku nangis silently kat dapur sambil makan soto tu. Yang adik aku muka siap kepuasan sebab mak aku backup dia.

3) Aku masa sekolah rendah, kira bright student laa jugak. Biasalah, darjah 123 kan soalan senang2. Aku selalu dapat nombor 2/3 tiap kali exam. Mak aku siap pertikai kenapa tak dapat nombor satu. Siap marah dengan rotan lagi. Bukan kemampuan aku nak capai nombor satu. Tapi bila adik aku dapat nombor corot, mak aku tak marah, siap happy lagi. Bila aku tanya, mak aku akan jawab… “alah, kaupun nombor 2 je mampu, kalau otak kau bagus sangat asal tak nombor 1 terus??” Ya, aku tau mungkin mak aku nak bagi semangat kat adik aku yang lembap tu. Tapi aku yang dah usaha ni, puji la sikit. Benda tu bukan kena bagi selalu pun, just appreciate la effort aku. Gigih aku study.

4) Kalau berjalan dekat mall, mak aku and adik aku ni akan jalan berdua laju2 tinggalkan aku kat belakang. Penat aku pusing cari diorang. Bila aku dah jumpa, aku tengok adik aku dah dapat macam2. Yang aku ni, nak mintak satu benda pun mak aku tak layan. Buat macam tak dengar je dan terus jalan laju2 lagi. Cuma stop bila nak tengok2 baju yang mak atau adik aku berkenan. Aku rasa macam nak nangis time tu. Bukan sekali dua, tiap2 kali berjalan dekat mall mesti macam tu. Siap tak kasik aku ikut, adik aku cakap… “kau takyah ikutlah, nak beli stokin kt kedai depan tu je,” Haah, diorang punya depan tu dah macam dua marhalah jauhnya, dan balik bukan dengan stokin tapi dengan macam2 barang yang takde jual pun kat kedai stokin tu. Tercongok aku tunggu kt kerusi urut tu.

5) Masuk sekolah menengah aku dah rebel sikit. Tapi takde sampai tahap derhaka laa. Mak aku cuma kisahkan adik aku je. Bayangkan duit pibg aku bayar sendiri, adik aku punya mak aku bayar laju je. Maklumlah, sekolah asing2. Aku kumpul duit belanja aku sehari 3 ringgit nak bayar pibg. Aku lepak library je waktu rehat sebab nak jimat duit. Kadang2 pergi jumpa cikgu BI aku sambil betulkan vocabulary ke apa. Pernah jugaklah niat nak derhaka, lari rumah semua tu. Tapi, tak pernah jadi satu pun. Jauh dari sudut hati, aku tau Allah yang tengah jaga aku daripada terjerumus. Dan sekarang aku pun dah masuk UA. Seperti biasa, mak aku tak tolong uruskan pun. Kawan aku yang banyak bagi info. Lain2 tu aku cari kat GOOGLE je.

Aku tulis dengan rasa nak nangis. Tapi, bak kata aku, orang macho tak boleh nangis, hehehehe. Pernah la jugak aku rasa macam nak bunuh diri, aku menangis sampai nak pecah dada rasa bila mak aku buat macam tu kat aku. Kena tuduh macam2, kena pukul sebab adik aku mengadu bukan2. Sampai satu tahap, aku rasa kenapa benda ni jadi kat aku, tu yang sampai nak bunuh diri. Tapi, aku tepis hasutan shaiton tu, dan aku cuba ingat balik good memories aku kat sekolah. Kalau aku bunuh diri, ustaz2 yang rapat dengan aku mesti kecewa sebab aku tak lawan benda ni. Dan, kalaulah aku bunuh diri, aku takkan dapat tulis benda ni.

Allah akan uji manusia pada titik kelemahan kita. Dan aku sekarang, sikit demi sikit dah tak lagi hiraukan peel mak dan adik aku tu. Biarlah. Aku nak belajar rajin2, buktikan pada diri aku sendiri, yang aku boleh berjaya. Ramai lagi orang yang lagi besar masalahnya. Aku anggap Allah bagi semua ni dekat aku sebab nak kuatkan mental aku, barulah sado.

Sekian.

– El

Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit